Erken gelişim sırasında, embriyodaki hücreler farklı hücre tiplerine farklılaşır ve özelleşmiş doku ve organları oluşturur. Bu süreç genetik, epigenetik ve çevresel faktörlerin karmaşık bir etkileşimi tarafından yönlendirilir.[1]
Gelişimin başlangıcında, embriyodaki tüm hücreler aynı genetik materyali içerir, ancak embriyo geliştikçe, farklı hücrelerde farklı genler açılır ve kapanır, bu da farklı hücre tiplerinin oluşumuna yol açar. Bu süreç, ana düzenleyici genler veya transkripsiyon faktörleri olarak bilinen ve hücredeki belirli genleri açan veya kapatan moleküler anahtarlar olarak işlev gören bir dizi gen tarafından kontrol edilir.
Bir hücrenin kaderi, gelişmekte olan embriyo içindeki konumunun yanı sıra yakındaki hücreler tarafından üretilen sinyal moleküllerinden de etkilenir. Örneğin, gelişmekte olan sinir sistemindeki hücreler komşu hücrelerden nöronlara veya destek hücrelerine farklılaşmalarını söyleyen sinyaller alır. Benzer şekilde, gelişmekte olan kalpteki hücreler, kendilerini kalp kası hücreleri veya endotel hücreleri olmaya yönlendiren sinyaller alır.
Kaynaklar
- B. Schwanhäusser, et al. (2011). Global Quantification Of Mammalian Gene Expression Control. Nature, sf: 337-342. doi: 10.1038/nature10098. | Arşiv Bağlantısı
