Çünkü olayın galaktik mesafelerle ilgisi yok, maksimum hız limiti olan ışık hızıyla ilgisi var. Eğer iki nesne birbiriyle ışık hızının kat edebileceği süreden daha kısa bir sürede iletişim kurabiliyorsa (ki dolanık parçacıklar bunu yapabiliyor gibi gözüküyorlar), o zaman Dünya'nın iki ucuna da koysanız, galaksinin iki ucuna da koysanız yine anlık iletişim kurabilirler.
Örneğin iki cisim arasındaki mesafe 100 metreyse, ışık bu mesafeyi nanosaniyede alabilir. Ama dolanıklık etkisini 333 nanosaniyeden daha kısa sürede görüyorsanız, mesafeden bağımsız olduğunu söyleyebilirsiniz. Gerçekten de bugüne kadar yapılan deneylerde dolanık parçacıkları giderek artan mesafelerde (onlarca kilometre uzakta) test ettiğimizde, ışık hızının bu mesafeyi kat edebileceğinden daha hızlı iletişim kurabildiklerini gördük.[1]
İşin daha teknik tarafındaysa, mesafenin "göreli değişmez" (İng: "relativistic invariant") bir parametre olmaması var:[2] Farklı referans düzlemleri ve göreli hızlar seçerek iki cisim arasındaki mesafeyi dilediğiniz gibi büyütüp küçültebilirsiniz ve analiz ettiğiniz konu uzay-benzeri bir değişkenle alakalı olduğu sürece (mesela dolanık parçacıklar arası mesafe), o zaman 3 metrede çalışan bir mekanizma 300 katrilyon metrede de çalışmak zorundadır. Bu, deneysel olarak da doğrulanmıştır.[3]
Kaynaklar
- T. V. Leent, et al. (2022). Entangling Single Atoms Over 33 Km Telecom Fibre. Nature, sf: 69-73. doi: 10.1038/s41586-022-04764-4. | Arşiv Bağlantısı
- S. Deckers, et al. How Do We Know Quantum Entanglement Works No Matter The Distance? - Physics Stack Exchange. Alındığı Tarih: 12 Ekim 2022. Alındığı Yer: Physics Stack Exchange | Arşiv Bağlantısı
- T. Guerreiro, et al. Single-Photon Space-Like Antibunching. (8 Nisan 2012). Alındığı Tarih: 12 Ekim 2022. Alındığı Yer: arXiv doi: 10.48550/arXiv.1204.1712. | Arşiv Bağlantısı
