Dogmatizm, kabul edilen değerlerin mutlak doğru ve hatta tartışmaya, incelenmeye ve araştırmaya kapalı olarak görülmesi durumunun genel adıdır. Burada savunulan değerin ne oldugu önemli değildir; ister siyasi bir ideoloji olsun, isterse temellendirilmeyen bir düşünce, isterse de dinler. Özellikle metafizik öğretilerin neredeyse tümü dogmatik öğretilerdir, deney alanının dışında olan dusunceler dogma olmak zorundadır.[1] Dogmalar bir bakıma yobazlık da sayılabilir. Kendi fikrinin ve iddiasının mutlak doğru olduğunu ortaya süren her kişi veya düşünce sistemi dogmatiktir (fakat muhtemelen kendilerinin öyle olduklarını kabul etmeyeceklerdir)
Dogma gelişime karşı bir unsurdur, ilerleyişi yavaşlatır veya engeller. Orta Çağ'da bilim insanları dogmatik insanlardan çok çekmiş olmalılar. Orta Çağ Hristiyan kültüründe herhangi bir kuralın gerçek sayılması için Aristoteles’in söylemiş olması yeterli sayılıyordu.
Dogmatizmin zorunlu sonucu zorbalıktır, zira farklı düşüncelere, perspektiflere yer olmadığı gibi, dogmatizmde deneyle kanıtlama da kabul edilemezdir. Deneyle kabul edilemeyen bu kurallara uymayan kişiler engizisyon mahkemelerinde yargılanıyordu.
Kısaca, herhangi bir sistemin veya kişinin değişmez formüller, her yerde ve her zaman geçerli olduğunu ileri sürdüğü mutlak bilgileri savunması dogmatizmdir.
Kaynaklar
- Wikipedia. Principle Laid Down As Inconvertibly True In An Ideology Or Belief System. (19 Mart 2002). Alındığı Yer: Wikipedia | Arşiv Bağlantısı
- A. Cevizci. (2010). Felsefe Sözlüğü. ISBN: 9759821745. Yayınevi: PARADİGMA YAYINLARI.
