Merhaba :)
Çocukken ailemizin neden olduğu bir sinir krizi yaşamamız yetişkin bir birey olduğumuz zaman karakterimizin şekillenmesinde büyük bir rol oynar çünkü ailemiz bizim ilk tanıştığımız bireylerdir onlarla beraber yetişmemiz onların bizi tanımasını sağlar yani bizim hakkımızda çoğu şeyi öğrenmelerine bu sayede ona göre davranışlar sergilemelerine ve iletişim kurmalarına yardımcı olur bunun sayesinde bize karşı doğru hareketler sergilerler yani bizim üzülmeyeceğimiz onlara karşı kırılmayacağımız bir başka deyişle rahatsız olmayacağımız .Bu sayede onlara karşı bir sevgi ve güven besleriz. Onlar yüzünden bir sinir krizi geçirmemizde bizi ciddi anlamda üzer . Hayatımızda güvendiğimiz, sevgi beslediğimiz birinin bize böyle bir şey yapması ilerde yetişkin olduğumuzdaysa hiç beklemediğimiz birinden darbe yediğimiz için insanlara güvenemeyiz bunun yüzünden arkadaşlık kuramayız yani sosyalleşemeyiz bundan dolayı da yalnız kalmamıza neden olur yalnız kaldığımız içinde başta depresyon ve bilişsel gerileme gibi ruhsal sorunların yanında kanser, iltihaplı hastalıklar ve kalp sorunları gibi bedensel rahatsızlıklara yakalanmamıza neden olabilir .Bunun dışında hiç bir eylemde bulunmama isteği yemek yememek , hareket etmemek gibi yani yaşamımıza dair her şeyi bırakma isteği oluşabilir. Böyle şeylerin yaşanmasını hiç bir ailenin istemeyeceğini düşünüyorum bunun içinde Anne ve babaların yanlış ödül/ceza tutumlarından, aynı dili konuşmamaları yani evlatlarını bir isteğine her ikisinin ya “evet” ya da “hayır” dememeleri başka bir deyişle cevaplarının ortak olmaması, Çocuğunun fiziksel ve duygusal ihtiyaçlarının karşılanmaması ve bunların dışında Aile içi iletişimin kötü olması, aile içi şiddet davranışları gibi şeyler sinir krizine neden olabileceği için bu davranışlarından kaçınılmasına özen gösterilmeli. Son olarak bunu unutmayalım her aile çocuğunu sever ve onun için en iyisini ister.😀
