Bitkiler görme yetisi olmadan çevrelerini taklit edebilir çünkü bu evrimsel süreçlerle şekillenen karmaşık biyolojik mekanizmalarla mümkündür. Genetik adaptasyon ve doğal seçilim yoluyla bazı bitkiler böcekleri veya tozlayıcıları çekmek için renk, desen, koku gibi özellikleri taklit eder. Örneğin arı orkidesi gibi bitkiler böceklerin dış görünüşüne benzeyen çiçekler geliştirir. Ayrıca bitkiler çevrelerindeki kimyasal sinyallere çok duyarlıdır. Diğer bitkilerden, böceklerden veya çevreden gelen kimyasallarla etkileşime geçerek uygun tepki verirler. Kimyasal algı yeteneğiyle bir bitki etçil bir tuzağa böcek çekmek için çürük et kokusunu taklit edebilir. Ki bu özellikleri en çok ilgimi çeken özelliklerinden biri. Fotoreseptörler bitkilere ışık ve gölge bilgisi sağlar bu da büyüme yönlerini belirler. Hormonlar (auksin gibi) ise mekanik uyarılara tepki olarak bitkinin yapısal uyumunu sağlar örneğin sarmaşıkların destek yapısına sarılması gibi. Böylece bitkiler çevrelerini görmeden bile onları taklit ederek uyum sağlarlar. [1][2]
Kaynaklar
- Charles Darwin. (2023). Insectivorous Plants. ISBN: 9781019372203. Yayınevi: Legare Street Press.
- F. P. Schiestl, et al. (2008). Evolution Of Sexual Mimicry In The Orchid Subtribe Orchidinae: The Role Of Preadaptations In The Attraction Of Male Bees As Pollinators. BMC Evolutionary Biology, sf: 1-10. doi: 10.1186/1471-2148-8-27. | Arşiv Bağlantısı