Kurtlar yani Canis lupus, doğaları gereği karmaşık sosyal yapıları ve güçlü vahşi içgüdüleri nedeniyle esaret altında tutulmaya ve evcilleştirilmeye uygun değildir. Ancak köpekler yani Canis familiaris, yaklaşık 15.000 ila 40.000 yıl önce kurtların insan yerleşimlerine yaklaşmasıyla başlayan bir evcilleştirme sürecinin sonucudur. İnsanların yiyecek artıklarını paylaşması ve daha toleranslı bireyleri seçmesiyle başlayan bu süreçte, daha uysal ve insana yakın özelliklere sahip kurtlar hayatta kalma avantajı elde etmiş, insanlar da bu özellikleri bilinçli olarak seçmiştir.[2][3]
Bu evcilleştirme süreci de "evcilleştirme sendromu" olarak adlandırılan genetik ve fiziksel değişikliklere yol açmıştır. Uysallık için seçilen bireylerde, davranışsal değişimlerin yanı sıra sarkık kulaklar, değişen kürk rengi ve daha küçük çene gibi fiziksel özellikler ortaya çıkmıştır. Hatta bu sürecin benzeri Lyudmila Trut ve Dmitri Belyaev'in tilki deneylerinde gözlenmiştir.[4] Yani köpeklerin evcilleştirilmesi hem insan müdahalesi hem de genetik adaptasyonların bir ürünü olarak gerçekleşmiştir.[1]
Köpekler zamanla insanlara alıştı ama her sabah aynı yere gezmeye götürmek hâlâ pazarlık konusu.😅
Kaynaklar
- D. Tancredi, et al. (2023). Being A Dog: A Review Of The Domestication Process. Genes, sf: 992. doi: 10.3390/genes14050992. | Arşiv Bağlantısı
- D. E. Ausband, et al. (2023). The Challenges Of Success: Future Wolf Conservation And Management In The United States. BioScience, sf: 587-591. doi: 10.1093/biosci/biad053. | Arşiv Bağlantısı
- F. E. Zachos. (2023). M. Sánchez-Villagra: The Process Of Animal Domestication. Mammalian Biology, sf: 253-254. doi: 10.1007/s42991-023-00356-5. | Arşiv Bağlantısı
- L. A. Dugatkin. (2018). The Silver Fox Domestication Experiment. Evolution: Education and Outreach, sf: 1-5. doi: 10.1186/s12052-018-0090-x. | Arşiv Bağlantısı
