Bir insanın kişiliği ve karakteri, onun akademik, sosyal ya da kariyer manasındaki ilerlemesine ya da başarısına ne kadar etki sahibidir?

Tabi ki…( Önceki Cevaba Ek Olarak)

Karakter ahlaki (etik) durumumuzun, kişilik ise yaşamsal pratiğimizin açığa çıkardığı, bizdeki saklı her tür durumun ( sosyolojik, psikolojik, fizyolojik, biyolojik vb.) ifadesidir.

Karakter yaşam yolumuzun izdüşümüdür ve toplumsal bir alt yapıya ve bu yapının bizde yankısına, kişilik ise daha çok genetik bir temele dayanır.

Dolayısı ile de her ikisi ve duruma göre öncelikli olarak her şeyimize etki eder.

Azimli olmak, ısrar etmek, çabalamak, yılmak, vazgeçmek, umudu diri tutmak ve ya umutsuzluğa kapılmak, hırs, öfke, inat, yelkenleri suya indirmek vb. niteleyeceğimiz her duygu durumu bir davranışa tekabül eder ve bize ya tamam ya da devam dedirtir.

Aynı şekilde normallerimiz, sindirebileceklerimiz ve sindiremeyeceklerimiz, meşruluk sınırımız, iyi, doğru ve güzele bakış açımız ile söz konusu kendimiz olduğu zaman bunları ne denli esnetebileceğimiz, vicdanımız ne denli manipüle edeceğimiz de her şeyimize doğrudan etki eder. Örneğin önemli bir yere gelmenin koşulu arkadaşını satmak, ispiyonlamak, başkasının sırtına çıkarak yükselmek, yalakalık vb. olduğunda tercihimiz bizi elbette ki bir yere taşır. Aksi durumda da: Haklılıkta diretmek, emeğe saygı, dosta sadakat, boyun eğmeme vb. gibi… Sevgiyle…

Her Şey Politiktir!

Bu, bugün için genel geçer anlamda ve bazen bizlerde kusma hissi uyandıracak denli politikacılarla özdeşleştirilen politika değildir. Aksine toplumsal varlıklar olarak bizlerin her tür kolektif üretim süreci sonrası üretileni nasıl bölüşeceğimizin kararını verme süreci anlamındaki gerçek politikadır.

Haliyle de bu politika, üretim ilişkilerini düzenleyen egemen sistemden bağımsız ele alınamaz. Eğitimden sanata, bilimden edebiyata, tarımdan teknolojiye değin insana dair her şey bu politikanın ürünü olarak dizayn edilir.

Dolayısı ile de bilimi ve bilim insanını değerlendirir ve bunların içinden makbul olanı belirlerken yine genel geçer egemen politikanın kendisi karşımıza çıkar. Çünkü her şey onun kıstasları, hedef ve beklentileri üzerinden değerlendirilir.

Örneğin; bilimin halk için yapıldığı, dayanışmacı bir eğitim sisteminden geçen ve emeği temel alan bilim insanları için etik ilkelerin başında halka vefa, sadakat, dayanışma, toplumsal fayda, emeğe saygı vb. nice değer yer alır iken; paranın egemen olduğu bir sistemde rekabet, daha çok kar, kişisel menfaat ve her değerin pazarlanabilmesinin yolu olan ( çıkar için her yol mubah diyen) pragmatist külliyat makbul sayılır.

Yani her politik sistem kendi kişilik, karakter ve etik kabullerini inşa ve ikame eder ve bir tek bu kabullere uyana “yürü ya kulum” der. Yani kariyer için de akademik veya sosyal başarı için de sistem, ona amenna diyeni yürütür.

Ancak tüm bunlardan bağımsız ve öznel olarak; adil, güvenilir, çalışkan, ısrarcı ve cidden emeğe saygılı bireyler, aynı toplum içinde bu haliyle de aksi özellikleri yüceltip yürüten bir düzende kendini kabul ettirebilir.

Buradaki tek kıstas egemene sağladığı dolaysız fayda ve egemen lehine, emeği ile aracısı olduğu, sürekli yükselen kar marjı.

Tüm baskılara rağmen bunlardan sıyrılıp cidden inandığı değerler ile bilim üretmeye devam edebilenler ve ilerleyebilenler ise; ya egemenin dahi vazgeçmeyi göze alamadığı denli Albert Eistein gibi çığır açanlar ya da örgütlü olanlardır. Sevgiyle…

Karakterin ve kişiliğin tarzını, tarzın ise verimini etkiler. Günlük hayatta yaşadığımız sorunları yaşayan belki onlarca insan var ve bunların başırısını bu problemlere yaklaştıkları yaşayış tarzları belirliyor.

Sosyal anlamdan başlamam gerekirse işler burada en basiti. Kişilik ve karakterine göre sosyal çevren olur ya da sosyal çevrene o yönde etki edersin. Kişi tembel biriyse çevresine o kadar az verimli sağlar. Günümüzde bazı dengesiz sistemleri saymazsak çalışkanlık başarıya o kadar katkı sağlar. Eğer azimli ya da inatçıysak mutlaka ilerlemeyi görebiliriz. Aslında herkes bunları biliyor.^[1]

Peki etkisi ne kadar?

Kendimi örnek alarak başlamak isterim. Karakterim istemediğim konularda çalışmamak ama istediğim konularda inatçı olduğum yönde. Kendi kişiliğimi doğrudan doğadaki "Avcı Düşüncesi" den alıyorum. Bu sayede gerektiği noktalarda: birincilik, kazanç, başarı elde edebiliyorum. Belki de her insan gibi felsefelere, düşüncelere ya da kaliteli kişiliklere başvurmasaydık doğadaki hayvanlar kadar basit olurduk. Basit bir şeyin insan toplumunda başarı kazanmasını ya da gelişme katetmesini bekleyemeyiz.

Bundan dolayı kişilik ve karakter başarı ve başarısızlığın büyük kısımlarını oluşturur. Geri kalan kısımlar sadece kurulu sistemler gibi bazen müdahale edemeyeceğimiz şeylerdendir. Ancak kişilik burada devreye girer. Zor olduğunu düşündüğümüzde zaten başarıyı hayal bile edemeyiz.