Bilimi tek ve sağlam dayanak olarak alıp her şeyi insan aklının alabileceğini düşünmek ne kadar doğru?

Bilim her şeyi çözebileceğini iddia etmiyor ama "Bizim aklımız almaz.", "Tanrı gizemli yollarla çalışır.", Kendini Tanrı'ya teslim et." deyip kestirip de atmıyor.

Doğada gördüğümüz etkenleri insanın kendini kandırmasına sebep olan etkenleri en aza indirerek ve tekrarlayarak, kendini eleştirerek çalışması, aklımız ne kadar alıyorsa onu denemesi, pes etmemesi, kendini, bizi, geliştirmek için çalışması bilimi diğer bilgi edinme yollarına kıyasla daha sağlam yapıyor.

Bugüne kadar kullanabildiğimiz ve anladığımız bütün ayrıntılı bilgiler bilim sayesinde. Gerçeğe en çok yaklaşabilen bilgi türü bilim.

Eğer "Tanrı yarattı." cevabı sizin için yeterli ise bu gelişmeyi durdurur. Çünkü nihai açıklamaya ulaştınız zaten, bitti. Her şeyi kendinizce açıkladınız. Bu, bilim durdurucu düşüncedir. Daha fazla gelişmeye ihtiyacınız yoktur.

Eğer Tanrı yarattı cevabı sizin için yetersiz ise nihai açıklamaya ulaşmamışsınız demektir. Belki Tanrı'ya inanmıyorsunuz ama doğal olarak olayların nasıl işlediğini merak ediyorsunuz, belki de Tanrı'nın nasıl yarattığını, kutsal kitapların ötesinde anlamaya çalışıyorsunuz.

Kutsal kitaplar, ilhamlar ile bir şeyleri açıklamaya çalışabilirsiniz ama bilimin açıklayıcı gücünün yanına hiçbiri yaklaşamadığından bilimi diğer bilgi edinme yollarını güçlendirmek için kullanırsınız.

Öte yandan diğer bilgi edinme yolları bilimsel yöntemin dışına çıkmaktadır. Bilim Tanrısal açıklamaları reddeder çünkü bilimsel yöntem ile test edilememektedir. Ama bu ateizme yönlendirme değildir. Bilim diğer bilgi edinme yollarından bağımsız çalışır. Onları umursamaz. Onlar hakkında yorum yapmaz. Bu da herhangi bir ideolojik yönlendirmenin önüne geçer.

Nedenlerin başlangıcına kadar uzanan bir sorgulama sürecinden bahsedebiliriz Tanrı kavramı veya yaratıcı kavramı açısından. Bugün biliyoruz ki evren içinde bulunduğumuz lokal yer açısından biz evrenin başka bir bölgesine göre onlardan ışıktan hızlı uzaklaşıyoruz. Yani zaman tutarlılığı olarak algıladığımız herşey aslında şuanda göreli zaman algısı nedeniyle anlamsız. Biz göreli bir gerçekliğin ve tutarlılığın içindeyken bazı kişilerin zamanı mutlak sanan bir anlayış içinde ele almalarının hiç bir geçerliliği yoktur. Tanrı varsa onun nezdinde zaman diye bir olgu olmayacaktır ve zaten şuanda biz zamanın göreliliğini net biliyoruz. Zaman olmaması demek veya zamana tabi olmamak demek herşeyin aslında çok kısa bir zamanda olduğunu veya tek bir an olduğunu dahi ortaya koyar. Evrendeki Bütün oluş ve iş için zaman tutarlılığı gerçekte yoksa (ki bizim için var ama mega evren için bu bitiyor) nedenlerin zaman tutarlılığı da kalmaz. Zamanı ve zamana bağlı nedenselligi mutlak olarak ele bu hata ile alıp da bir şeyin nasılını (örneğin aurodinamik kurallar vs ) izah ettiğini bununla da herşeyin bittiğini zannetmek aslında var olan hiçbir şeyin açıklaması değildir. Varlık ve varoluş bahsettiğim çerçevede göreli gerçeklik nedeniyle en büyük sorudur. Tanrı kavramını düşünürken de göreli durumları kesip atmak ve mutlak bir anlayışla düşünmek gerek. Aksi halde zamana tabi düşünmek büyük bir hata olacaktır. Çünkü zamanı mutlak zannedenler zamana bağlı düşüncelerle yaptıkları değerlendirmelerinin evren karşısında hiç bir anlamı olmadığını görmeden değerlendirme yapıyor ve yanılıyor olacaklardır. Bu açıdan bir çok kişi tanrı veya yaratıcı kavramını zamanı mutlak sanmaları (ve bu arada zamana bağlı nedenselligi) zannetmleri nedeniyle mantıksız bulabilirler. Evrende Nedenselligin başlangıcı olması da nedenselligin tanıdığımız şekliyle biçiminin de göreli olduğunu ve mutlak olmadığını ortaya koyar. Bu da yine nedenselligi de hiç bir şekilde bağlayıcı bir duruma getirmez demektir ki bu iki kavramla düşünen ve bunları mutlak zannedenler Tanrı kavramının neyi ifade edebileceğine dair yeterince bir sorgulama içinde değillerdir ve göreli düşüncelerle aslında değerlendirme yapmaktadırlar.

Her ne kadar "Tanrı öyle yaratmış" diyen insanlar boş ise "Tanrı'ya inanınca sorgulama kısmı durur" görüşünü savunanlar da hemen hemen aynı kefededir.Tanrıyı nedense birçok insan, ateist hep masallardaki gibi algılayıp anlam yüklemeye çalışıyor ve bazıları -ülkenin çoğunluğu- da bu profile teslim olup kendini bırakıyor diğer kısımda "Hayır olamaz bu çok zıt" deyip hemen yön değiştiriyor bana göre şuan ortalıkta maalesef "ateizm inancı" başgostermeye başladı.Yeni nesil ateistler İslam vb inanç sahiplerine aşırı gerici bir tutumla yaklaşıyor.

Ben bir müslümanım,Kur'an'ı okuduğum zaman anlamaya çalışırım,reddetmem yani neden böyle denildi acaba diye sorgularım onun pesıne düşerim.Zaten kendisi bütüncül olarak ele alınması gereken (ve doğru düzgün okuyarak mealden bahsetmiyorum)bir hayat kitabı yani kötülük emretmiyor yani ben şimdi bunu okuyorum, inanıyorum diye geri mi olacam?Hayır.Aksine ben eğer Allah'a inanıyorsanm

"Bunları neden yaratmış?" "Acaba burada nasıl bir mekanizma var?" Yani benim anladığım kadarıyla zaten bu kitap benden sorgulamamı istiyor.Neden kitapta "bunu anlayanlar için büyük bir nimet vardır." denir?

Anlamak zaten sorguladıktan sonra meydana gelir.Yani bu kitaba inanmak, Allah'a inanmak beni gerici yapmaz.Ben buna inanıyorsam mesela herkesin ağzında evrim var.Çok güzel bir mekanizma var evrimde bana göre Allah'ın işi ateiste göre bir müthiş doğa olayı.Yani bu kısımda bilim aslında çok önemli bir araç bunda inanıp inanmamak bağımsız herkes bilim yapabilir.Ateistler düzgün ateist olursa,İnananlar doğru inananlar olursa mutlu mesut yaşanır.Herkes bir suçlu arama peşinde,herkes İslam'ın Afganistan'ın uyguladığı İslam olduğunu düşünüyor örneğin veya çoğu insan ona bir vücut ve sıfat giydirmeye çalışıyor.Halbuki benim anladığım sorgulamam gerektiği ve bilim yapmanın da ne kadar önemli olduğu.Bu da herhangi bir suç değil inanmayanda inanmaz ama ikimizin vardığı sonuçlar her zaman aynı olur.İkimiz de 5 cm lik bir cismi 5cm ölçeriz.Bilimden başka da şuan pek bir yardımcı durum yok zaten bildiğimiz her şey bilimin içinde.Felsefe,fizik,kimya,biyoloji,tarih vs Bilim çok geniş,algılayabildigimiz ölçüde sorguluyoruz zaten.Yarın öbür gün bir başka boyutsal bir bilgi birikimi olsa orayada bilimle varacağız bize dışarıdan birisi seslenmedigi sürece bilim bizim direğimiz olacak.Ve oraya da inanan inanmayan aynı anda beraber varacağız.