Merhaba. 22 yasinda hemsire olarak atandım. 26 yasimda tekrar öss ye calismaya basladım, 3 yasinda da kizim vardı. Her sene bir aksilik oldu. Bir sene konular yetismedi, öbür sene ben hazırdım ama sınav cok uzundu cok tuvaletim gelince tamamlayamadım sınavı. Ben sık tuvalete cikarim fazla dayanamam.3. senede inat ettim yetiskin bezi baglayip girdim sınava.Tuvaletim de gelmedi bu sefer gerci. O sene 29 yasinda hayal ettigim psikolojiyi (% 100 ingilizce) kazandım.Kızım da 1. sınıfa başladı .Gece nöbet tuttum gündüz okula gittim. Yapamam sandilar. Herkesten hevesliydim. Ilk universiteden aldigim yök ortak derslerden muaf oldugum dersler , ustten aldiklarim falan derken okulu 3 senede bitirdim. Yas ilerleyince daha zor degil daha kolay oluyor bence. Algısı gelisiyor insanın. 1 sene sonra unvan degisikligi sinaviyla hastanemde psikolog olarak goreve basladim. O zamanlar acaba hata mi yapiyorum dedim ama sonuca bakinca hayatimin en dogru karariymis diyorum. Sadece sonuc da degil o yolculuk da cok keyifli. Yeniden universite falan. Genclerle olmak sahane bir his. Aklinda varsa denemeden sakın vazgecme. Sevgiler.