Belirli bir yaştan sonra tekrar lisansa başlayıp akademisyen olunur mu?

Öncelikle sizin adınıza çok sevindim. Tutkusunu sonradan keşfeden çoğu insan geri dönmeyi düşünmüyor bile.

Ülkemizde çoğu kişi 22 yaşında lisans mezunu oluyor. Yüksek lisans (2 yıl), doktora (4 yıl) derken her şey yolunda giderse 30 yaşından önce doktora mezunu olup bir üniversitede akademisyenlik yapmak (en azından kağıt üstünde :)) mümkün. Tabi yüksek lisans ve doktora süreleri de oldukça değişken. Kaldı ki doktoranızın tez aşamasında tez konunuzu değiştirerek yine 1 - 2 yıla kadar süre kaybı da yaşayabilirsiniz. Neticede akademik kariyer yapmak uzun yıllar süren zorlu bir süreç.

27 yaşında lisansa başladığınızı düşünelim. Kabaca 4 yıl lisans, 2 yıl yüksek lisans, 4 yıl doktora ile 37 yaşında doktoranızı alırsınız. Evet, bu "normal" süreden 9 yıl kadar fazla. Ancak önünüzde hiçbir somut engel yok. Sizi vazgeçirecek tek şey "geç kalmışlık" hissiniz olabilir fakat olmamalı. Akademik olsun ya da olmasın kariyer yapmak bir süreçtir ve süreçten zevk almaya bakılmalıdır. Ayrıca geçici bir heves olmadığını özellikle belirtmişsiniz. Yarın bir gün dönüp "acaba"larla karşılaşmamak, pişmanlık yaşamamak için geç olsun ya da olmasın denemeye değer. İçinizdeki bir boşlukla yaşamaya çalışmaktansa tutkunuzun peşinde zorlu bir kariyer sürecine girip "akış"a geçmek size tatmin edici bir yaşam sunar. Akış: Mutluluk Bilimi (Mihaly Csikszentmihalyi) en sevdiğim kitaplardan biridir :)

21 yaşında genç bir kardeşiniz olarak size geç kalıp kalmamanızdan bağımsız bir şekilde hedefinizin peşinden gitmenizi tavsiye ediyorum. Geç olsun ama güç olmasın...

Ben YKS'ye hazırlanan, Anadolunun gariban bir evladıyım. Ben bu sınava hazırlanırken çok kez ağladım yapamıyorum, edemiyorum, herkes yapabiliyor ama ben yapamıyorum diye. Netlerim artmıyor ve bu benim canımı sıkıyor. Bunun yükünü ve ağırlığını bir benim gibi sınava çalışan anlar. Sana bunları nie anlattım: Ufakta olsa zorluğunu anlatmak. Ezcümle eğer bu yükü bu yaşında bu psikolojide sırtlayabileceğini düşünüyorsan otur çalış bence.

Merhaba. 22 yasinda hemsire olarak atandım. 26 yasimda tekrar öss ye calismaya basladım, 3 yasinda da kizim vardı. Her sene bir aksilik oldu. Bir sene konular yetismedi, öbür sene ben hazırdım ama sınav cok uzundu cok tuvaletim gelince tamamlayamadım sınavı. Ben sık tuvalete cikarim fazla dayanamam.3. senede inat ettim yetiskin bezi baglayip girdim sınava.Tuvaletim de gelmedi bu sefer gerci. O sene 29 yasinda hayal ettigim psikolojiyi (% 100 ingilizce) kazandım.Kızım da 1. sınıfa başladı .Gece nöbet tuttum gündüz okula gittim. Yapamam sandilar. Herkesten hevesliydim. Ilk universiteden aldigim yök ortak derslerden muaf oldugum dersler , ustten aldiklarim falan derken okulu 3 senede bitirdim. Yas ilerleyince daha zor degil daha kolay oluyor bence. Algısı gelisiyor insanın. 1 sene sonra unvan degisikligi sinaviyla hastanemde psikolog olarak goreve basladim. O zamanlar acaba hata mi yapiyorum dedim ama sonuca bakinca hayatimin en dogru karariymis diyorum. Sadece sonuc da degil o yolculuk da cok keyifli. Yeniden universite falan. Genclerle olmak sahane bir his. Aklinda varsa denemeden sakın vazgecme. Sevgiler.

Yaş, akademik kariyer için engel değildir; aksine deneyim ve kararlılık kazandırır. Fizik gibi derin bir alanda akademisyen olmak uzun süreli bir tutku ve özveri gerektirir. Eğer bu alandaki hevesiniz gerçekten derinse, geçici bir heves olmadığınızı gösterir. Sizin gibi kararlı birinin başarılı olacağına eminim.