Evrende maddeler, minimum enerji seviyesine sahip olma ve buna bağlı olarak maksimum entropiye yol açma eğilimine sahiptir. Evrendeki çoğu olay bu eğilimin sonucudur.
Entropi, evrendeki düzensizlik miktarının bir ölçüsü ya da bir sistemin iş yapabilmesi için gereken enerji miktarının edinebilirliğidir. Enerji yozlaşarak ısıya dönüşürken iş yapabilirlik zayıflar ve evrendeki duzensizlik artar. Kapalı bir sistemde entropi hiçbir zaman azalmaz; çoğunlukla artış gösterir.
Kararlı parçacıkların enerjileri düşüktür ve genellikle sahip oldukları durumları korumaya çalışırlar, kararsız parçacıklar ise yüksek enerjilidir ve bozunarak veya etrafa enerji vererek daha düşük bir enerji seviyesine inmeyi hedeflerler.
Atomların kararlı bir yapıya sahip olması nötronların protonlardan daha ağır olmasının sonucudur, kütlenin enerji çeşidi olduğu hatırlanmalıdır. Serbest haldeyken nötronlar kararsızdır ve beta ışınımı yaparak kendilerinden daha hafif olan proton ve elektronlara parçalanır. Protonlar, baryon grubu parçacıkların en küçük kütleli üyeleri oldukları için kararlıdır.
Müon, elektrona oldukça benzeyen bir leptondur. Kütlesi elektronun yaklaşık 206 katıdır ama bunun dışında elektronla özdeş gibidir. Müon kütlesinden dolayı kararsız olup kısa süreli ömürlerinin ardından elektron, müon nötrinosu ve bir de elektron anti-nötrinosuna bozunur.
Kaynaklar
- J. Gribbin. (1999). Q Is For Quantum: An Encyclopedia Of Particle Physics. ISBN: 9780684855783. Yayınevi: Free Press.
- Wikipedia. Axiomatic Basis Of The Study Of Thermodynamics. (4 Temmuz 2004). Alındığı Yer: Wikipedia | Arşiv Bağlantısı
- Wikipedia. Emmision Of Beta Particles By A Decaying Radioactive Atom. (20 Kasım 2001). Alındığı Yer: Wikipedia | Arşiv Bağlantısı
