Evren, ilk bakışta tamamen maddeden oluşmuş gibi görünür. Gezegenler, yıldızlar, insanlar ve gözlemlenebilen her şey madde temellidir. Ancak modern fizik, maddenin bir yansıması olan antimadde kavramını ortaya koydu. Bu fikir, 1928 yılında Paul Dirac’ın kuantum mekaniği ile göreliliği birleştiren denkleminde teorik olarak belirmiş, 1932’de Carl Anderson tarafından pozitron adı verilen parçacığın keşfiyle doğrulanmıştır.
Antimadde, maddenin zıt yüklü ama aynı kütleye sahip karşıtıdır. Ancak evrende, teorik olarak eşit miktarda oluşmuş olması beklenirken, gözlemler neredeyse tamamen maddenin egemen olduğunu göstermektedir. Bu çelişki, modern fiziğin en büyük bilinmezlerinden biridir. Sovyet fizikçi Andrei Sakharov, 1967 yılında bu asimetriyi açıklamak için çeşitli simetri ihlalleri ve termodinamik koşullar öne sürmüştür.
Bazı teoriler, evrenin bir anti-evrenle çift olarak yaratıldığını ve antimaddenin bu paralel evrende hâlâ var olabileceğini savunur. Bu kuramlar, zamanın tersine aktığı ve fizik yasalarının simetrik olarak işlediği bir evren tasavvuru sunar. Günümüzde CERN gibi araştırma merkezlerinde antimadde üzerinde deneyler yapılmakta, antihidrojen atomları üretilmekte ve antimaddenin yerçekimine verdiği tepkiler incelenmektedir.
Felsefi olarak bakıldığında, madde ve antimadde arasındaki ayrımın mutlak değil, göreli olabileceği düşünülmektedir. Belki de evrenin özü madde değil, sürekli bir oluş ve dönüşüm halidir. Bu bağlamda madde ve antimadde, sadece bu sürecin geçici görünümleri olabilir.
Kaynaklar
- Paul Dirac. Dirac, P. A. M. (1928). The Quantum Theory Of The Electron. Proceedings Of The Royal Society A..
- Andrei Sakharov. Sakharov, A. D. (1967). Violation Of Cp Invariance, C Asymmetry, And Baryon Asymmetry Of The Universe. Jetp Letters..
- Carl Anderson. Anderson, C. D. (1932). The Positive Electron. Physical Review.
