AYNI NEHİRDE İKİ KEZ YIKANAMAMAMIZ NEHRİN İLERİ DOĞRU AKIŞINDANDIR. BİZLERİN DE DEĞİŞMİŞ OLMASI CABASI…
Bir çocuğun soyut işlemler dönemi en erken (istisnalar hariç) 11-12 yaştır. Bu da başlangıcı… Fakat eğer bir eğitim sistemi biat üzerine kurulu ise doğal olarak bunu gözetmez.
Zira bir eğitim sisteminden bilim kapı dışarı ediliyorsa (son değişiklik bunu dayatıyor) , anaokulu çocuğuna , algı seviyesinin de ötesinde soyut olanın dayatılması kavratmak için değil sadece korkutmak içindir.
Buraya gelinceye kadar daha neler var. Tek bir örnek bile yeter: Bir eğitim sistemi, bilimsel olarak kanıtlanmış evrim gibi bir gerçekliğin yerine dolambaçlı yollardan ve öte dünyanın konusu olan yaratılışı koyuyor ve bundan hicap duymuyor ise; burada tek bir şeyden söz edilebilir: amaç için her yol mübah. Amaç: Cahil bırak ki yönetebil. Tıpkı aç bırakıp şükrettirdiği, yoksul bırakıp yozlaştırabildiği, yalnızlaştırıp özüne yabancılaştırabildiği ve nihayet çaresiz bırakıp yedekleyebildiği ve çürütebildiği gibi.
Her şeyin başı eğitim. Gerçekten de öyle… Bir toplumu akla ziyan, bilime aykırı ve doğa ile insana düşman dizayn edebilmenin en kolay ve zahmetsiz yolu zihinleri ele geçirmektir. Hele ki bu zihinlerin nüve şeklinde olduğu bir dönemde olursa gerisi çorap söküğü gibi gelir.
Ve fakat: Aydınlık karanlıktan güçlüdür…Hiçbir şey geriye gitmez ve aynı nehirde iki kere yıkanamıyorsak suyun ileri doğru akışındandır. Bizlerinde aynı biz olmaması cabası…
Kaynaklar
- ANTON S. MAKARENKO. (2019). Ailede Ve Okulda Çocuk Eğitimi. Yayınevi: Sorun Yayınları. sf: 128.
