Sanal Gerçeklik, Rahatsız Edici Tıbbi Prosedürler Sırasında Hastaları Daha İyi Hissettirebilir!

Yeni yapılan araştırmalarda, etkileyici ve "sanal" bir İzlanda manzarasına dalmanın, rahatsız edici tıbbi prosedürlerin neden olduğu sıkıntıları azaltabileceği keşfedildi. Çalışma, üretradan mesaneye sert bir teleskopun yerleştirildiği rijit sistoskopisi geçiren hastalara sanal gerçeklik (VR) başlığı verilen ve verilmeyenler arasındaki farkları karşılaştırdı. Araştırma, Avrupa Üroloji Derneği kongresinde sunuldu.

Mesane kanserini teşhis etmek ve tedavi etmek, genellikle hastalar tarafından rahatsız edici ve ağrılı olarak algılanan bir sistoskopi yoluyla, mesanenin kontrol edilmesini gerektirir. Bazı hastalar sırf bu nedenle bu hastalığın kontrolünden kaçınır ve bunun sonucunda kontrolsüz ve geri dönüşü olmayan hastalık gelişimi yaşarlar. Daha az ağrılı olan fleksibl sistoskopi yaptırmak mümkündür; ancak bazı tedaviler, ancak rijit sistoskopi ile yapılabilir. Rijit sistoskopi, lokal anestezi altında yapılabilir. Hem genel hem de spinal anestezi altında da yapılabilir; ancak bu prosedürler, ek komplikasyon riski taşır.

Tıbbın bazı alanlarında, örneğinm yanık hastalarında pansuman değiştirme sırasında kullanılan sanal gerçekliğin (VR), etkili bir ağrı kesici araç olduğu gösterilmiştir. Bu uygulamalarda hastalar, dik dururlar ve sanal gerçeklik deneyimi interaktif olma eğilimindedir. Polonya'daki Wrocäw Tıp Üniversitesi'nden Dr. Wojciech Krajewski ve meslektaşları, sadece lokal, intraüretral anestezi ile rijit sistoskopi için listelenen, ortalama yaşı 66 olan 103 hastayı denek olarak kullandı. Bazıları ilk tanı içindi ve diğerleri geçmişte prosedürü deneyimleyerek takip gerektiriyordu. Kişiler, klasik sistoskopi veya sanal gerçeklik başlıklarıyla ve İzlanda'daki Skógafoss şelalesinin bir görüntüsünü sunan prosedüre tabi tutulmak üzere randomize edildi.

Hastalara işlem öncesi korku düzeyleri soruldu ve anksiyete ve depresyon anketi dolduruldu. Sistoskopi sırasında ekip, hastalarda kan basıncını, oksijen doygunluğunu ve kalp atış hızını ölçtü ve ayrıca çocuklarda kullanılan ancak burada yetişkinler için ayarlanmış olan FLACC adlı bir ölçüm skoru kullanılarak (dolayısıyla yüz, bacaklar, teselli ve ağlamayı gözlemleyerek) ağrıyla ilgili gözlemler yaptılar. İşlem sonrasında hastalardan sistoskopiye bağlı ağrı algısı ve mide bulantısını da derecelendirmeleri istendi.

Ağrı skalası puanları, sanal gerçeklik grubunda kontrollere göre daha düşüktü. Başlıkla bulantı ve baş dönmesi daha yüksek olmasına rağmen, hastalar bunu "katlanılabilir" buldu ve sonuç olarak hiçbir işlemin durdurulması gerekmedi. İşlem sırasında tüm hastalarda kan basıncı ve kalp hızı arttı, ancak sanal gerçeklik grubunda daha az artış gözlemlendi. Oksijen doygunluğu sabit kaldı, ancak bu ölçümler daha az güvenilir; çünkü deney, COVID-19 salgını sırasında yapıldığı için, hastalar maske kullanıyordu. Bulgular erkek, kadın, ilk ve takip sistoskopileri için aynıydı ve araştırmacılar, teknolojinin hastaların rahatsızlığını azaltmaya yardımcı olmak için diğer rahatsız edici veya ağrılı prosedürler için kullanılabileceğine inanıyor. Dr Krajewski şöyle diyor:

Sistoskopi, hastalar için rahatsız edici ve bu konuda endişeli olabilirler. Meslektaşlarım ve ben, onları daha rahat hale getirmenin yeni yollarını bulmaya hevesliydik ve daha genç hastalarda ağrıyı interaktif yollarla hafifletmek için sanal gerçeklik teknolojisinin kullanıldığını görmüştük. Bu örnekte, yaşlı hastalara daha uygun, sakinleştirici bir görüntü sunmayı denemek ve prosedürleri sırasında onları daha iyi destekleyip destekleyemeyeceğimizi görmek istedik. Hastalar daha az ağrı bildirdi ve bu aynı zamanda deneyimlerine ilişkin gözlemlerimize de yansıdı. Sanal gerçeklik kesinlikle sistoskopilerde ağrıyı azaltmak için bir seçenek ve böbrek taşlarını kırmak için litotripsi veya prostat biyopsisi gibi diğer tıbbi müdahalelerde aynı etkiye sahip olup olmayacağını araştırıyoruz.

EAU Kılavuz Ofisine başkanlık eden Aberdeen Üniversitesi'nden Profesör James N'Dow şöyle diyor:

Hastaların aldıkları bakımla ilgili deneyimlerini iyileştirmek, tedavi sonuçlarını iyileştirmek kadar önemlidir. Mümkün olduğunda genel anesteziden kaçınmak mantıklı olsa da, lokal anestezi altında yapılan teleskopik mesane muayeneleri bazı hastalar için çok rahatsız edici ve korkutucu olabilir. Bu çalışma, sanal gerçekliğin hastaların dikkatini nasıl dağıtabileceğine ve kaygılarını ve ağrılarını nasıl azaltabileceğine dair anlayışımızı artırıyor. Şimdi ihtiyacımız olan şey, bu yaklaşımın standart klinik uygulamanın bir parçası olarak kabul edilip edilmeyeceğini belirlemek için aynı zamanda bir maliyet-fayda analizi de yapacak daha büyük bir deneme.