Hayatın en önemli dinamiği,
provasının mümkün olmamasıdır.
Çünkü yaşama duyulan saygının aynı şekilde ölüme de duyulması gerekliydi.
Korkularda yıldızlar gibi hep oradaydılar. Onları fark edemeyişimin nedeni ise sadece gün ışığıydı.
Zaten söz konusu zaman olduğunda neye alışılmazdı ki.
Arzu ettiğin şeyler, beklemekten vazgeçtiğin anda gerçekleşir. Bu, hayatın “sen bakarken soyunamıyorum” deme şeklidir.
Unutma, bizi güçlü kılan zamanında bırakabilmek ya da vazgeçebilmektir.