En büyük acı olay anında hissettiğin değil, olayın üzerinden bir zaman geçtikten sonra, yapacağın hiçbir şey kalmadığında hissettiğindir.
Neden kör olduk, bilmiyorum, belki bir gün nedenini öğreniriz, ne düşündüğümü söyleyeyim mi sana, söyle, biz zaten kördük, gören körler mi, gördüğü halde görmeyen körler.
Aslında körlük biraz da bu, hiçbir umudun kalmadığı bir dünyada yaşamak.
Askerlik hizmetini yapmamış bir sivil yurttaş olan savunma bakanı, olağanüstü hal ilanını içine hiç sindirememişti.
Umut tuz gibidir, insanı doyurmaz ama ekmeğe tat verir.
Burada söz konusu olan insanoğludur, onun yalan söyleyebilen tek hayvan olduğu da evrensel olarak bilinen bir gerçektir.
İnsanın bir başkasından iyi bir öğüt aldığı gün, asla yitirilmiş bir gün sayılmaz.