Körlük (Ensaio sobre a Cegueira)

Bahse konu eseri ben de okudum hem de bir solukta. Kitap okuyucuyu daha ilk sayfalarda rahatsız etmeye başlıyor ve bu duygu final anına kadar da devam ediyor.Sizi içine adeta hapseden "ben olsaydım ne yapardım dedirten "bir ürküntüyü üzerinize bir ipek şal gibi de örtüveriyor.
Gittikçe toplumu içine alan bir felaketin, devletin temel direklerinden birisi olan ve dimdik ayakta kalması beklenen kurumların çöküşünü,aciz kalan toplumu bununla birlikte ahlaki yozlaşmayı da anlatıyor.
"Hayatın anlamı"nı sorgulayan Viktor Frankl'a da selam yollayan usta aklımızı allak pullak edip size teslim ediyor.

Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük.
"Zorunluluklar insana mucizeler yarattırır."

Kitap hakkında birbirinden mükemmel o kadar inceleme var ki acemice cümlelerim ile ne bu incelemelere nede kitaba gölge düşürmek istemiyorum. O yüzden sadece bir kaç ufak cümle yazıp bırakacağım buraya.

Öncelikle kitabı okurken yarım kör sayılabilirim çünkü sol gözüm görmüyor.. Ve diğer gözümün başına gelecek her türlü hastalık, travma vs beni her zaman korkutmuştur çünkü başka alternatif yok ve tamamen kör oluyorum o durumda.. Öyle bir halde başımın çaresine nasıl bakacağım bana ızdırap olurdu hep. Bu kitabı okurken o düşüncelerim tekrar baş gösterdi ve gerçekten korkunç bir hal olduğunu tekrar anladım.

Kitap gerçekten çok sürükleyici, aracıyla trafik ışıklarında bekleyen bir kişinin kör olması sonucunda başlıyor kitap ve hızla tüm insanlara yayılan bir salgın haline geliyor beyaz körlük. Kitabı okurken aslında şuan bile ne kadar gördüğünüzü sorgulayacaksınız? Bakmak ile görmek aynı şeyler değil anlayacaksınız.

Son olarak iki şeyden bahsedeceğim,

Yazar kitabında noktalama işareti olarak sadece virgül kullanmış sanki.. Konuşmalar, cümleler her şey virgül ile ayrılıyor..

İkinci olarak ise kitap körlük ama karakterler hep fenotipleri ile geçiyor kitapta, mesela şaşı çocuk, bir gözü bandlı ihtiyar, gözlüklü kız gibi gibi..

Gereksiz ama aklımda kalmış..