Ateş oldum
yanıp tutuştum kendi düşüncelerimden.
Niye bu katılık,bu güvensizlik,bu nefret?
Derisini değiştiremeyen yılan,kafasını değiştiremeyen insan ölmeye mahkumdur.
Sadece bir aptal sürekli taşlara ya da insanlara takılır.
Bazı sırlar vardır,yalnız dostlara anlatılacak.
Bazı sırlar vardır,dostlara bile anlatılmayacak.
Bazı sırlar vardır,kendimize bile açıklanmayacak.
Neyse doğrular ve yanlışlar yoktur,sadece yorumlar vardır.
Beni anlamıyorlar.
ben, bu kulaklara göre ağız değilim.
Doğrular ve yanlışlar yoktur, sadece yorumlar vardır.
Çöl çoğalır: vay haline, içinde çöller saklayanın...
Ruhumun ta kendisidir bu alev, açgözlü, yeni uzaklıklara şulelenmiş yukarıya doğru, yukarıya suskun bir hararetle.
''Büyük ve imkânsız olanı denerken ölmekten daha iyi bir yaşam amacı bilmiyorum. Bir şeyin imkansız görünmesi, onun peşinden gitmemek için bir neden olmamalıdır. Onu peşinden gitmeye değer kılan da tam olarak budur. Başarı kesin olsaydı ve risk olmasaydı cesaret ve büyüklük nerede olurdu? Tek gerçek başarısızlık, hayatın zorluklarından kaçmaktır.
Çok iyi tanırım bu tanrıya benzeyenleri: kendilerine inanılmasını isterler ve kuşku duymanın günah olmasını. Kendilerinin de en fazla neye inandıklarını çok iyi bilirim.
Ne önemi var ki benim aklımın? Bir aslanın yiyeceğini araması gibi arıyor mu bilgiyi
