Dört Sarmallı DNA Yapısı, Sağlıklı Bir İnsanda İlk Defa Görüldü!
Daha Önce Çok Özel Şartlar Altında Gözlenmiş Olan 4 Sarmallı DNA Yapısı; İlk Kez Sağlıklı ve Canlı İnsan Hücrelerinde Görüldü!
Bu haber 4 yıl öncesine aittir. Haber güncelliğini yitirmiş olabilir; ancak arşivsel değeri ve bilimsel gelişme/ilerleme anlamındaki önemi dolayısıyla yayında tutulmaktadır. Ayrıca konuyla ilgili gelişmeler yaşandıkça bu içerik de güncellenebilir.
Dünyanın en ünlü molekülü olan çift sarmallı DNA, bazen bir kez daha ikiye katlanır. Araştırmacılar, bu dörtlü sarmallı formu, sağlıklı insan hücrelerinde ilk kez buldular.
Dört iplikli DNA daha önce bazı kanser hücrelerinde ve laboratuvar bazlı kimya deneylerinde görülmüştü; ancak bu molekül, ilk kez sağlıklı ve canlı insan hücrelerinde, normal hücresel süreçler tarafından oluşturulan kararlı bir yapı olarak görüntülendi. Imperial College London'dan Marco Di Antonio, şöyle diyor:
Dört hücreli DNA'nın canlı hücrelerde de oluşabildiğini kuşkuya yer bırakmayan şekilde gösterdik. Bu, bizi, DNA'nın biyolojisini yeniden düşünmeye zorluyor.
DNA molekülü adenin, sitozin, guanin ve timin olmak üzere dört nükleobazdan oluşur ve kendisini çeşitli şekillerde yapılandırabilir. Dört ayrı guanin, kare biçiminde bir araya gelecek olursa, dört sarmallı bir yapı oluşturur; çünkü guanin, kendisiyle bağ kurabilen tek bazdır.
Cambridge Üniversitesi'ndeyken çalışmalarını yürüten Di Antonio ve meslektaşları, canlı hücrelerdeki DNA'ya yeni bir tür flüoresan işaretleyici (İng: "marker") ekleyerek, insan dokusu içindeki dörtlü formu gözlemeyi başardı.[1]
Uzmanlar, bu keşfin, genetik materyalin “bilgiyi nasıl açığa çıkardığına” dair anlayışımızı geliştirebileceğini düşünüyorlar. Di Antonio şöyle diyor:
DNA'nın tam olarak ne yaptığını biliyoruz; ama hücreler, genleri nerede ifade edeceğini ve ne kadar protein üreteceğini nereden biliyor?
Araştırmacılar, dörtlü yapının molekülü açık tuttuğunu ve bu sayede genetik kodun okunmasını kolaylaştırarak, proteinlerin üretimini de kolaylaştırdığını düşünüyorlar. Ayrıca üretilen protein miktarını da etkiliyor olabilir.
Genellikle, bu fonksiyon epigenetik işaretleyiciler tarafından gerçekleştirilir. Bunlar, DNA üzerinde genlerin aktivitesini arttıran veya azaltan kimyasal etiketlerdir ve DNA'nın dörtlü formunun da buna benzer bir rolü olduğu düşünülmektedir. Di Antonio şöyle izah ediyor:
Dörtlü DNA oluşumu ile epigenetik işaretleyiciler arasında bir tür karışma (işlerinin birbirinin içine girmesi) var. Dörtlü form, kendi başına epigenetik bir işaretleyici olarak görülebilir.
İngiltere, East Anglia Üniversitesi'nden Zoë Waller, bu çalışmanın, dörtlü yapıların normal DNA’nın bir parçası olduğuna ve DNA çift sarmalı hakkındaki görüşümüzün güncellenmesi gerektiğine dair kanıtlar sunduğunu söylüyor:
Bunun normal, doğal DNA durumu olduğunu varsayıyoruz ve bu çalışma DNA'nın sabit değişmez bir yapı olmadığına dair kanıtların olağanüstü bir diğer örneğidir.
İçeriklerimizin bilimsel gerçekleri doğru bir şekilde yansıtması için en üst düzey çabayı gösteriyoruz. Gözünüze doğru gelmeyen bir şey varsa, mümkünse güvenilir kaynaklarınızla birlikte bize ulaşın!
Bu içeriğimizle ilgili bir sorunuz mu var? Buraya tıklayarak sorabilirsiniz.
İçerikle İlgili Sorular
Soru & Cevap Platformuna Git- 32
- 20
- 19
- 15
- 13
- 7
- 7
- 5
- 1
- 0
- 0
- 0
- Çeviri Kaynağı: NewScientist | Arşiv Bağlantısı
- ^ M. D. Antonio, et al. (2020). Single-Molecule Visualization Of Dna G-Quadruplex Formation In Live Cells. Nature Chemistry, sf: 1-6. doi: 10.1038/s41557-020-0506-4. | Arşiv Bağlantısı
Evrim Ağacı'na her ay sadece 1 kahve ısmarlayarak destek olmak ister misiniz?
Şu iki siteden birini kullanarak şimdi destek olabilirsiniz:
kreosus.com/evrimagaci | patreon.com/evrimagaci
Çıktı Bilgisi: Bu sayfa, Evrim Ağacı yazdırma aracı kullanılarak 21/11/2024 13:50:28 tarihinde oluşturulmuştur. Evrim Ağacı'ndaki içeriklerin tamamı, birden fazla editör tarafından, durmaksızın elden geçirilmekte, güncellenmekte ve geliştirilmektedir. Dolayısıyla bu çıktının alındığı tarihten sonra yapılan güncellemeleri görmek ve bu içeriğin en güncel halini okumak için lütfen şu adrese gidiniz: https://evrimagaci.org/s/9096
İçerik Kullanım İzinleri: Evrim Ağacı'ndaki yazılı içerikler orijinallerine hiçbir şekilde dokunulmadığı müddetçe izin alınmaksızın paylaşılabilir, kopyalanabilir, yapıştırılabilir, çoğaltılabilir, basılabilir, dağıtılabilir, yayılabilir, alıntılanabilir. Ancak bu içeriklerin hiçbiri izin alınmaksızın değiştirilemez ve değiştirilmiş halleri Evrim Ağacı'na aitmiş gibi sunulamaz. Benzer şekilde, içeriklerin hiçbiri, söz konusu içeriğin açıkça belirtilmiş yazarlarından ve Evrim Ağacı'ndan başkasına aitmiş gibi sunulamaz. Bu sayfa izin alınmaksızın düzenlenemez, Evrim Ağacı logosu, yazar/editör bilgileri ve içeriğin diğer kısımları izin alınmaksızın değiştirilemez veya kaldırılamaz.
This work is an exact translation of the article originally published in NewScientist. Evrim Ağacı is a popular science organization which seeks to increase scientific awareness and knowledge in Turkey, and this translation is a part of those efforts. If you are the author/owner of this article and if you choose it to be taken down, please contact us and we will immediately remove your content. Thank you for your cooperation and understanding.