Özentilik

Ünlü şarkıcılar genellikle belirli hayran kitlelerine sahiptirler. Örneğin, Justin Bieber, genellikle genç kızların favorisi olarak bilinir. Justin gibi, birçok ünlünün de hayran kitlelerinde belirgin bir özenti eğilimi görülmektedir. Özenti kavramı kişisel olarak itici gelse de, ergenlik döneminde bu tür davranışları anlayışla karşılayabilirim. Ancak, liseliler arasında bu özenti eğilimi çok daha yüksek bir seviyededir. Kızların çoğunluğunda bu aşırı özenti durumu dikkat çekicidir. Kendilerini özendikleri kişiler gibi taklit etmekle kalmayıp, -bu taklitçilik eylemi sadece kibir getirmekle kalmaz- aynı zamanda birbirlerini de taklit etmeye çalışırlar. Aynı kıyafetleri giyer, aynı şekilde yürür ve hatta aynı makyajları yaparlar. Bu durum onları oldukça zavallı göstermektedir. Makyaj, özentiliğini yaptıkları kişiyle aynı şekilde kullanılırken, okul kıyafetlerinin yerine özendikleri kişinin giydiği kıyafetler tercih edilir. Davranışları, küçük çocukların davranışlarına benzerlik gösterir ve sürekli olarak erkeklerle çatışma içindedirler. Bu kızların davranışları geçici olsa da, ileride daha büyük sorunlara yol açabilir. Özenti düzeyi, ders dinlememe gibi hayatlarını etkileyebilecek şeylerin önüne geçebilir. Bu takıntılarından kurtulmaları zaman alabilir ve bu durum, ileride zorlu dönemlerle karşılaşabileceklerini gösterir. kanaatimce ileride, taklit etmenin sosyal statü kazandırmadığını görece çok daha geç anlayacaklar ve bu süre zarfında bu sahteliğin getirdiği davranışları gösterecekler. Mesela bir örnek vermek gerekirse;

Bir gün, birkaçının basit bir anlaşmazlık nedeniyle kavgaya karıştığını gözlemledim. Gerçekten primitif davranışlar sergiliyorlardı; bir kız, eline bir su şişesi alarak diğerine doğru sıkmaya başladı. Diğer kız da anında bir şişe kaparak etrafına bakmadan herkesin üzerine suyu boca etti. Şaşırtıcı olan, ıslanan yerler arasında performans ödevlerinin de olduğuydu ve sırılsıklam olmuşlardı. Bu olay, onlar için oldukça basit bir davranış gibi görünüyordu ve gerçekten de empati eksikliğini en üst düzeyde gözlemledim. Üstelik, hiçbir şekilde özür dilemediler.

“Bu davranışların genelinin sebebi nedir veya bunun psikolojisi nedir?” Gibi bir soru sorulacak olursa cevap aslında basittir. Sosyal statü edinme kaygısı ve onu takip eden kozmetik, popülerlik kaygıları. Genelde kızlarda bu kaygılar aşırı ileriye gidilmiş bir özentilik davranışı ile ortaya çıkmaz. Bunun sebebi bu insanların doğru yetiştirilememiş olmasıdır. Kitap okumaktan yoksun, cahil insanlar olmaları da onları bu tür ilkel davranışlara iten unsurlardan bazılarıdır. Muhtemelen ileride başarısız bir avuç insan olacaklar ve 2. sınıf muamelesi görmekten zevk duyana kadar çile çekecekler. Sadece acıyabilirim. Bu acıyışım bana aslında “diğerleri ne der?” kaygısının ne kadar tehlikeli olduğunu hatırlattı, kaygılar bir ergen için kabus gibidir, her zaman ortada vardır ve asla kaybolmazmış gibi gelir insana. Tabi ben bu konuları yalayıp yutmuş biri olarak bu kaygıları dengede tutabiliyorum ancak diğerleri bunu yapamıyor ve bu aslında çok daha acıklı bir senaryoya sebep oluyor. Sınıfımda “lider” konumunda popüler olan veya takdir edilen bir kız yok, başkan ve yardımcısı erkek, bu da az da olsa otoritenin erkeklerin elinden geçmesi anlamına geliyor, otorite erkeklerde olunca kızlar da ister istemez ezilmiş oluyor, bu ezilmişlik onlarda hem agresiflik hem de büyük bir kaçma isteği uyandırıyor. Agresifliği diğer erkeklere durmadan sataşarak üzerlerinden atıyorlar ama bu kaçma isteği telefonlarla gideriliyor. Telefon kullanma sürelerinin ortalamadan fazla olmasının sebepleri arasında bu küçük ama etkisi görülebilir sebep yatıyor. Sınıftaki hiçbir kız akademik olarak süper başarılı değil (takdir alan yok), otorite erkeklerde ve sürekli çatışma içindeler, bu insanı boğar ve bu boğuculuktan kaçma isteği uyandırır, telefonlar da tam bu anda devreye girer, onlara ihtiyaçları oldukları sahteliği temin eder dediğim gibi.

Peki bu kızların sürekli hem erkeklerle hem de bazen kendileriyle çatışma halinde olmasının sebebi nedir? Bu da basit bir soru, Kıskançlık. Kızlar, kıskançtır, ve bunu yüzeye vurmak istemezler ama konu başta anlattığım gibi olgunluk olarak geride olan bireyler olduğunda bu kıskançlık gün yüzüne çok çabuk çıkar. Onlar bunun farkında bile olmazlar, bu, dışarıdan net bir biçimde görülebilir. Birbirlerine etmedikleri hakaret yoktur, sadece erkeklere söylediklerini bile ben günlük hayatta en sinirli anlarımda kullanmıyorum, lüzum seviyesini siz düşünün. yapabileceklerinin sınırı yoktur. Akranlarına karşı kaba olmalarına rağmen öğretmenlere karşı gayet yapmacık bir şekilde kibardırlar ve büyüklerine yalan söylemeyi “adet” edinmişlerdir. Bu ahlaki yozlaşma pek çok şeye yorulabilir ama benim gözlemlerime göre az önce dediğim sebeplerle benzerdir.