Madagaskar’da Doğal Kaynakları Koruma Problemi

Madagaskar ve biyoçeşitlilik

Madagaskar, biyoçeşitliliğin oldukça yüksek olduğu bir ada. Ayrıca birçok hayvan ve bitki türü, dünya üzerinde yalnızca bu adada bulunuyor. Bunun en büyük sebebi ise adanın, Afrika anakarasından ayrılması ve bir ada haline gelmesi nedeniyle birçok canlı türünün yalnızca ada içerisinde milyonlarca yıl boyunca izole bir şekilde evrimleşmesi. Bu da Madagaskar’ı, biyoçeşitlilik açısından oldukça özel kılıyor.

Elif Karakoç

Madagaskar denilince akla ilk gelen şeylerden biri olan lemurlar da adaya endemik olan primatlardan. Adada birçok lemur türü bulunuyor fakat ne yazık ki çoğu, soyu tehlikede olan türler kategorisinde yer alıyor. Hatta, birçok lemur türünün soyu çoktan tükenmiş bulunmakta. Lemurların ana avcısı olan ve adanın en büyük etoburu olan fossalar da yine adaya endemik olan bir tür. Bunun dışında birçok sürüngen ve kuş türü, adanın biyoçeşitliliğini arttırmakta. Madagaskar’ı bu kadar özel kılan yalnızca hayvan türleri değil, aynı zamanda birçok bitki türü de dünya üzerinde yalnızca Madagaskar’da bulunuyor. Örneğin, “baobab” denilen ağaç türlerinin yarısı, yalnızca Madagaskar’a endemik. Ayrıca ada boyunca, farklı bitki örtüleri ve ekosistemler bulunmakta. Örneğin, adanın doğu kıyısı tropikal yağmur ormanlarına sahipken batı kıyısı daha çok tropik savana ormanına (ing:”dry forest”, “thorn forest”) sahip.

Elif Karakoç

Madakaskar’daki biyoçeşitliliği ve doğal kaynakları tehdit eden unsurlar

Madagaskar'daki biyoçeşitliliği ve doğayı tehdit eden büyük bir problem var. Geçimini büyük ölçüde tarım ile sağlayan halk, tarıma uygun alanlara ulaşım olmaması sebebiyle ormanlık alanları tahrip ederek yeni tarım alanları açıyor. İng:”slash and burn” denilen bu işlem ile birçok orman yakılıyor. Bu işlem normalde ülkede yasak. Fakat denetimin olmaması sebebiyle her yıl birçok ormanlık alan yok oluyor. Dahası, ormanın yakılmasıyla tarıma uygun hale getirilen bu alan (Malgaşça:”tavy”), yalnızca birkaç yıl ürün veriyor. İlk olarak görece daha çok zahmet gerektiren darı ekiliyor. Fakat genellikle 2 yılın ardından toprak verimsizleşiyor. Ardından daha az zahmet gerektiren yer fıstığı ekimi yapılıyor. Fakat bu da yalnızca 1 yıl sürüyor ve toprak ekilemez hale geliyor. Bu yüzden geçimini buradan sağlayan insanlar, bir sonraki ormanlık alanı yakıyor. Yani, sürdürülebilir olmayan bu yöntem ile ülkedeki ormansızlaştırma (ing:”deforestration”) gittikçe artıyor.

Gabrielle Fougereau

Ormansızlaştırmayı takiben, birçok hayvan popülasyonu da orman ile birlikte yok oluyor veya zarar görüyor. Fakat ormanların yok olmasının tek sebebi bu değil. Odun kömürü üretimi ve illegal konutlandırma nedeniyle de birçok ağaç kesiliyor. Ayrıca ormansızlaştırılan alanlarda meydana gelen erezyonlar sebebiyle pirinç tarlaları da zarar görüyor. Sonuç olarak lokal halkın, değeri düşük bir ürün olan kömür üretimi uğruna ormanları tahrip etmesi birçok olumsuz sonuç doğuruyor.