Bilgelik Yolu

Bir gün kendini bilge, filozof ve bilim insanı sanan bir çocuk varmış. Hayatın anlamı üzerine düşünürmüş. Sayısız düşünceler üretir, anlamsız olarak gördüğü bu evrende kendine bazı yaşama sebepleri bulurmuş. Cehaletle savaşır bunu yaparken de büyük keyif alırmış. Başkalarının ne hissettiğini önemsemeden doğruları söyler ve alkışlanmayı beklermiş. Kimsenin onu anlayamayacağını, sadece kendi sorunları olduğunu sanarmış. Farklı insanlarla vakit geçirirmiş lakin insanlarla ilişki karakterini daha da beter hale getirirmiş.

Bu çocuk bir gün ne kadar zavallı olduğunu, düşündüğü şeyleri tam olarak idrak edemediğini ve en büyük cahilin aslında kendisi olduğunu fark etmiş ve kendi içine kapanma kararı almış. Giderek tuhaf davranmaya başlamış; kim olduğu, neye değer verdiği, niye yaşadığı hakkındaki fikirleri önemini kaybetmiş ve yalnızlaşmış. Hayatın anlamsızlığından kaçışın olmadığını, bir döngü içerisinde hapsolduğunu düşünmüş. Döngünün kaçınılmazlığını kabullenmiş ve onu benimsemiş. Her şey tamamen anlamsız olsa da kısa bir süre sonra yaşanmış olan her şey yok olacak olsa da yaşamaya devam etme kararı almış. Fakat bu ona acı veriyormuş.

Herhangi bir anlamın olmadığı bu hayatta yaşamak için kendini kandırması gerekiyormuş. Kendinden öte olanı var etmek, imkansız olana ulaşmaya çalışmak, ancak bu şekilde kendi varlığını tatmin edebilirmiş. Acıdan ancak yaratarak kurtulabilirmiş. Bilim ve sanatın gerçek yüceliğini anlamış. Kendini evrenin bir parçası haline getirmiş ve gerçek bilgelik yoluna ilk adımını atmış. Bilgeliğin hemen yanında kara cahillik olduğunu artık biliyormuş.

İçindeki savaş ise hâlâ devam etmekte.

Her şeyden önce mutlu olmayı başarmalı. Sahip olduğu birkaç arkadaşına onları ne kadar sevdiğini söylemeli ve bir gün bu savaşı tamamen bitirmeli.