Çevremizin bir ürünü olmamız ( nedenselliğin özgür irade üzerine bir argümanı )özgür iradeyi nasıl yok eder?

İçinde bulunduğumuz toplumun normlarına göre yaşıyoruz bence hepimiz. Özgür olmak istiyoruz evet ancak bizim özgürlüğümüz toplumun normlarına ters düştüğü an kısıtlanıyor. Ben böyle düşünüyorum. Kendinizi hayal edin, yolda sıkılan biri bir anda şarkı söylemeye başlıyor. İlk tepkiniz ne olurdu? Ben şaşırırdım çünkü çok sık rastladığım bir durum değil. Ama toplumun kanıksadığı yani alıştığı, artık normalleştirdiği bir eylem yapın. O kadar da garipsenmezsiniz. Ben bu yüzden bir toplulukta özgür irademizle çok fazla hareket edebildiğimizi düşünmüyorum. Çünkü toplum alışmadığı şeye absürt gözüyle bakıyor. Ya da toplum, kültürü dışındaki bir eylemi öyle hemen kabullenemiyor. Bu konuda yaptığımız eylemlerin sorumluluklarını almak bence özgürlüğümüzü ispatlamamız konusunda bir adım oluyor. Örneğin yolda şarkı söyleyen kişi siz olun. Biri size "neden şarkı söylüyorsun?" dese "çünkü şarkı söylemek istiyorum" diyebilirsiniz. Bu durumda size biri ikinci kez "neden şarkı söylüyorsun?" diye sormaz. Ancak şarkı söylemenizle bir kişiyi rahatsız ederseniz bu problemin sorumluluğunu da almak durumundasınız. İşte bu yüzden toplum içerisinde özgür olmamız bence çok da mümkün değil. Topluluğa karıştığımız zaman ortak belirlenen kurallara göre yaşıyoruz. Uymayanları ise garipsiyoruz, bir süre sonra 'garipliğe' alışsak bile zihnimizden o kişiye yapıştırdığımız "garip biri" etiketi çıkmıyor. Değişik bir karmaşa bu. Yazarken bile kafam karıştı.