Işık hızında bile gitsek evrenin sonuna ulaşmamız mümkün değildir; çünkü evrenin genişlemesi, uzak bölgelerde ışık hızından daha hızlı gerçekleşir. Evrenin ölçeği a(t) zamanla büyür ve bu büyüme Hubble yasasıyla verilir:
Burada H_0 Hubble sabiti, d uzaklıktır. d yeterince büyük olduğunda v > c olur ve bu da gözlenebilir evrenin ötesine ulaşmamızı imkânsız kılar.
Gözleyebildiğimiz maksimum mesafe, yani kozmik ufuk:
yaklaşık 46 milyar ışık yılıdır. Bu sınırı aşamayız. Ancak teorik olarak ulaştığımızı varsayarsak, karşımıza çıkacak manzara tıpkı kumsaldan denize adım atmaya benzer. Kumda yürürken bildiğimiz evreni görürüz; fakat denize girdiğimizde artık aynı şeylerden bahsedemeyiz. Yani sınırın ötesinde madde, ışık ve zaman kavramlarının anlamını yitirdiği, bizim için tanımsız bir ‘alan’ olurdu.
