Öjeni temelde saldırgan bireyler üremesin, sakin ve masumlar çoğalsın düşüncesini benimser. Fakat saldırganlık davranışında işler biraz ilginç.
Evet, hepimizin içinde saldırganlık var. Olmazsa zaten belkide bugün burada olamazdık. Doğada kaynak ve üreme için savaşmak, bizim genetik kodumuzun bir parçası. Peki bu saldırganlık kişiden kişiye değişir mi? Evet, yapılan bazı çalışmalarda saldırganlıkla ilişkili genlerin bireyleri daha saldırgan yaptığı gözlemlenmiştir. Saldırganlıkta genler ne kadar önemli olsada bir o kadar önemli olan şey aslında çevredir. Geçmişte yaşanan travmalar veya çocukluktan alışılan saldırganlık, bireylerin ileriki zamanlardada suç işlemesine neden olabilir.
‼️Fakat, insan basit bir canlı değildir. Diğer canlılardan bizi ayıran farklar aklımız. Neyin doğru neyin yanlış olduğunun farkındayız. O yüzden işlenen bir suçu “ama bu benim genlerimde var” diyipte sadece doğaya atamayız. O kişiler bunun farkında ve bu davranışı yapmaması gerekiyor. Benimde içimde saldırganlık geni var, fakat kimseye zarar vermiyorum. İnsan bunu düşünebilmelidir, düşünemiyorsa sonuçlarına katlanmalıdır.
Demek istediğim suç oranları sadece genler ile alakalı şeyler değil. Saldırganlığın pek çok sebebi var. Her ne olursa olsun iyi eğitilmiş, aklı başında insanlar yetiştirildiği taktirde suç oranları azalacaktır.
(Bu metinde suçludan bahsedilirken, zihinsel sorunları olmayan; sağlıklı bireylerden bahsedilmiştir)
Kaynaklar
- E. Koyama, et al. (2024). Genetics Of Child Aggression, A Systematic Review. Translational Psychiatry, sf: 1-30. doi: 10.1038/s41398-024-02870-7. | Arşiv Bağlantısı
