İnsan beyninde uzun süreli hafıza, büyük oranda neokorteks ile ilişkilidir. Anılar, deneyimler ve bilgi, sinaptik bağlantılar aracılığıyla nöronlar arasında depolanır. Bu sistem, zamanla pekişir; bazı anılar, derin köklü bir ağ gibi yayılır. Hafıza ise nöronlar arasındaki sinaptik bağlantıların gücüne ve düzenine dayanır. Bu yapılar, biyokimyasal süreçlerin durmasıyla hızla parçalanır. Bu süreç,[1] beyin ölümünden sonra dakikalar ila saatler içinde gerçekleşir. Beyin ölümü gerçekleştiğinde, neokortekste bulunan bilgiler anında yok olmaz, ancak hızla bozulmaya başlar. Beyin ölümüyle birlikte oksijen ve glikoz akışı kesilir. Nöronlar ve sinaptik bağlantılar, enerji eksikliği nedeniyle dakikalar içinde işlevsiz hale gelir. Hücre zarı bütünlüğü bozulur, iyon dengesi kaybolur ve hücre ölümü başlar. Bu noktadan sonra, neokorteks de dahil olmak üzere beynin bilgi barındıran yapıları geri döndürülemez bir çöküşe girer. Beyin ölümü "geri döndürülemez" bir süreç olarak tanımlandığı için, bu kayıp da kalıcıdır.
Kaynaklar
- Peter Godfrey-Smith. Başka Zihinler.
