Evrimsel açıdan bakacak olursak çevredeki kaynakların sınırlı olması halinde canlılar birbirleriyle rekabet etmek zorunda kalacaklar ve daha fazla kaynağa sahip olmak isteyeceklerdir, bu da aç gözlülüğü doğuracaktır[1]. Kaynaklar bolken de farklı bir sorun vardır bu kez de aynı tür içindeki bazı bireyler diğerlerine üstün gelmek için kendilerinde daha fazla kaynak biriktirmek isteyecekler bunu yapamasalar bile diğer bireylerin kaynakara erişimini zorlaştırmaya çalışacaklardır ve bu şekilde liderlik elde etmeye ve bunu korumaya çalışacaklardır yani kaynak bolken de kıtken de aç gözlülük davranışı görülecektir. Bunların dışında insanın içinde bulunduğu toplumun özellikleri de onun aç gözlü olup olmamasına etki edecektir. Eğitimsiz toplumlarda sürekli kavga ve birbirine üstünlük kurma çabası olduğundan bu toplumlarda bireylerin daha aç gözlü olacaklarını tahmin etmek zor değil. Tersi durumda, adaletin zaten çalıştığı herkesin huzur içinde yaşadığı bir ortamda ise bu kez bu oranın azalacağını düşünmemek için bir sebep göremiyorum. Burada en alıcı nokta ise sanırım insanların aç gözlülüğünün kaynak kıtlığından çok huzursuzlukla alakalı olması.
Kaynaklar
- J. V. Hall, et al. (1998). Environmental Resource Scarcity And Conflict. The Political Economy of War and Peace, sf: 177-199. doi: 10.1007/978-1-4615-4961-1_8. | Arşiv Bağlantısı