Aslında çok güzel bir soru.. Böyle söyleyeyim, ilk önce derin bir nefes al ve rahatla. Ne kadar garip gelse de, bir ateist olarak, öldükten sonra yok olma fikri bana hiç de huzursuz edici gelmiyor. Yani bir düşün, artık yoksun, bütün o dertler, sıkıntılar, hastalıklar, koşuşturmacalar hepsi bitti. Onlar artık yok, yani insan nasıl uyuyunca huzurlu oluyorsa fark etmeden, ölüm de onunla aynı şey. Ve soruda belirttiğin kısıma "Beni oluşturan maddenin yok olması"na gelirsek, seni oluşturan madde asla yok olmayacak. Seni oluşturan madde her zaman vardı, büyük patlamadan itibaren aslında sen hep vardın, sadece insan formunda değildin, bir zamanlar belki de, bir yıldızı oluşturan maddeydin, bir zamanlar da bir gezegen tozu ve seni oluşturan o madde zamanla yol aldı, milyonlarca, milyarlarca yol kat etti ve seni oluşturdu, sence de bu nefes kesici değil mi? Seni oluşturan madde hiç bir zaman yok olmayacak, olamaz da, önce toprağa karışacaksın, milyonlarca yıl geçicek ve yine uzay boşluğuna düşeceksin, belki yeni bir yıldızı oluşturan maddelerden bazıları sen olacaksın, belki de kara delik tarafından yutulacaksın, ancak o kara delikte bile sonsuza kadar kalmayacaksın, kara deliğin ışıması sonucu yine uzay boşluğuna teker-teker savrulacaksın, milyonlarca yıl geçecek, evren genişledikce genişleyecek ve seni oluşturan maddeler bir-birlerinden o kadar uzak olacak ki, -273.15°C-ye düşecek sıcaklıkları ve artık hiç bir şey yaşanmayacak ondan sonra, evren tam anlamı ile ölecek. Sen de bütün maddenle evreni kapsayacaksın, artık hiç bir şey seni ve seni oluşturan maddeyi rahatsız edemeyecek, bence en büyük huzur bu, evren öldü, ama sen hala ordasın, madde olarak. Yani sonunda huzura kavuşacaksın, neden bu yüzden kendini kötü hissedesin ki? Hayatını doya-doya yaşa, istediğini yap. Sevdiğin şeyi yap huzura kavuşana kadar, nasıl olsa seni sonsuz huzur bekleyecek sonda. Umarım bu bir az da olsa, sana yardımcı olmuştur. Kendine iyi bak!
