Zeka nedir? Sorusunun herkes tarafından kabul gören, belirlenmiş kesin bir cevabı yoktur.
Belirgin bir tanım olmamasının yanı sıra yapılan tanımlamalarda da mutlaka eksik bir yan
görülmektedir. Zekanın ne olduğuna ilişkin tartışmalar yıllarca yapılmış ve hala da yapılmaktadır.
1976’da Robinson ve Robinson zekayla ilgili birçok kuramı analiz etmişler ve bu kuramlarda yer
alan bilgilere dayanarak zekanın en fazla kullanılan üç özelliğini saptamışlardır (Patton, Panna,
Beirne-Smith, 1986; akt, Gürel ve Tat, 2010).
1. Öğrenme kapasitesi: Kişinin verilen eğitimden yararlanabilme kapasitesi.
2. Öğrenilmiş bilginin toplamı: Kişinin kendi yetenekleri içinde öğrendiği tüm kavram ve
bilgiler.
3. Çevrenin istemlerine uyabilme: Kişinin kendisini çevresine ve çevresinde görülen
değişikliklere başarılı bir şekilde uyum gösterebilmesi becerisi.
Görüldüğü gibi bu özellikler oldukça genel özellikler olup zekanın ne olduğuna ilişkin
açıklamayı yapamamaktadır. Buna karşın bireyler arasındaki farkların önemli olduğu İsa’dan önceki
dönemlerden bu yana bilinmekte ve bu amaçla bireysel eleme sınavları yapılmaktaydı (Öner, 1997,
sf. 26).
Zeka insanın öğrenme sürecinde, anlama, kavrama, parçaları veya bilgileri ilişkilendirme,
bütünleştirme, değerlendirme ve yorumlamalar yapma aşamalarında yönlendirici plan, bilişsel ve
duyuşsal özellikleriyle yakından ilişkili olan davranışların bir özelliğidir (Güney, 2000, s.225;
akt.Gürel ve Tat, 2010).
Zeka yaşam için gerekli olan, uyumda kolaylık sağlayan bir yönelebilme ve sorunlara çözüm
bulabilme yeteneği olarak tanımlanabilir. Dolayısıyla zeka tüm canlı organizmaların bir işlevi olarak
kabul edilebilir. Zeka yeni karşılaşılan, alışılmamış durumlara uyum sağlama yeteneği olup, somut,
soyut veya sözel biçimde sunulan problemleri çözebilme yeteneğidir (Koptagel-İlal, 1984, s.213; akt.
Gürel ve Tat,2010).
Piaget’e göre zeka çevreye uyum yapabilme yeteneğidir. Burada uyum yapabilmeyi başa
çıkabilme olarak ta ele almak mümkündür. Çünkü, insan çevresine uyum yaparken aynı zamanda
onunla başa çıkmaktadır. Yine Piaget’e göre; zeka, bütün canlılarda varolan iki biyolojik niteliğe
dayanır. Biri temeldeki yapı, diğeri ise, uyum yeteneğidir. Yapı, çevreye uyabilmeyi sağlayan
davranış ve düşünce kalıpları, uyum da çevreyle etkileşim anlamındadır. Zeka, psikologların
üzerinde uzlaşmakta zorluk çektikleri konulardan biridir.[1]