Evrim ile alakalı aklima yatan en mantıklı olaylardan biri daha önceden köpekler örneğiydi.kurtlarin insanlara yakin olmamasinin sebebi vucutlarinda salgilanan sitres hormonu oluyor.ancak bu hormonun az salgilandigi bazı kurtlar insanlara yakinlasarak hayatta daha fazla kalinabilecegi ni kesfedince yaklaşik 15000 yil kadar sonra farkli bir irka (köpeğe)dönüşüyor.evrimin ölçeği düşünülecek olursa milyalarca yilda tek hücrelilerden bugune gelişimiz mantikliydi.ancak özellikle insan anatomisini incelendigimde veya kuantum fizigine girisde anlatilan parcaciklarin hareketlerini izledigimde bunun inanilmaz bir yanılgıya dönüşmesi biraz farklı hissettirdi.anne karnındaki bir bebegin eli olusurken aralarinda bosluk bulunmasi için parmaklarin arasindaki hücrelerin kendini yok etmesi veya kuduz hastalığındaki virüslerin bir kisminin köpegin beynindeki saldırganlığı arttiran bölgeye yaptığı etkiler ve bir kisminin ise agizda salya seklinde hazir beklemesi ki bu anlatilan virüsler ayni virüsler olmasi.yani aslinda şunu demeye çalisiyorum bir evrim gerçeği var ama galiba bu sınırları olan bir evrim.boz ayi -kutup ayisi kurt-köpek vb gibi.özellikle Stephen Hawking bir kinuşmasinda şunları söylüyor aklimda kalanları söyleyeyim dünyada yaşamin olmasi için güneş ve dünya arasindaki binlerce olmasi gereken algoritma güneş ve samanyolu arasindaki binlerce algoritma (günesin örn bir karadelige veya daha büyük bir yildiza mesafesi).veya ilk canlinin olusa bilmesi için gerek dünya üzerinde gerek ise proteinlerin birbiri arasindaki uyum.yani şu demek oluyor milyar carpi milyar tane ihtimalin sadece yasamin oluşması icin bile 4 milyar yil yetmiyor.[1]