Bir roket, genellikle üç ana bölümden oluşur; motor, gövde ve kontrol sistemleri. Roketin motoru, roketin yüksek hızlara ulaşmasını sağlayan ve roketi hareket ettiren temel bileşendir. Motorun temel özelliği, yakıtın oksitlenmesi sonucu oluşan yüksek sıcaklık ve basınç altında gazların dışarı püskürtülmesi ile itki kuvveti üretmesidir. Bu itki kuvveti Newton'ın Üçüncü Yasası'nın prensiplerine göre roketi hareket ettirir. Motor genellikle yakıt tankları, yakıt pompaları, yanma odası ve çıkış nosülü gibi bileşenlerden oluşur. Roketin gövdesi ise motor ve yük arasındaki bağlantıyı sağlar. Gövde, genellikle hafif ve sağlam malzemelerden yapılmıştır. Örneğin, kompozit malzemeler, alüminyum veya karbon fiber gibi malzemeler kullanılabilir.Roketin boyutuna, amaçlarına ve taşıdığı yükün ağırlığına bağlı olarak farklı şekillerde tasarlanabilir. Ayrıca, bazı roketlerin gövdelerinde paraşüt veya fren sistemleri gibi yavaşlatma mekanizmaları da bulunabilir. Kontrol sistemleri, roketin doğru yöne gitmesini ve hedefine ulaşmasını sağlayan bileşenlerdir. Bunlar genellikle roketin üst kısmında yer alır ve yönlendirme jetleri, jiroskoplar ve bilgisayar kontrollü sistemler içerir. Bu sistemler, roketin yörüngesini ve hedefine yönelik seyrini kontrol eder, yani bir nevi roketin beynidir. Klasik bir roket kabaca bu bileşenlerden oluşsa da, amaçlarına göre roketler farklı tasarımlara ve özelliklere sahip olabilir. İnsanlı uzay araçlarının sistemleri vs. farklı özellikler ve bölümler içerebilir. Ama genel anlamda roketlerin bu üç bölümden meydana geldiğini söyleyebiliriz.[1]
Kaynaklar
- D. Baker, et al. (2017). All About Space Science - Rockets. ISBN: 978-1489658210. Yayınevi: Av2. sf: 32.
