Şiir okumak; söylemek isteyip de söyleyemediğiniz sözleri söyleyen birilerini bulup hayret içinde kalmaktır. Üç beş kelimeyi bir araya getirip nasıl bu duygular ifade edilebilir diye düşünüp söz söylemenin değerini anlamaktır.
"Sanma öyle böyle bir söz,
Haydi sen de söyle böyle bir söz."
diyen şaire gıpta etmektir.
Kelimelerin arasında sözün mucizevi akışında kaybolmaktır.
Şiir bazen duygulanmak ağlamak, bazen coşup akmak, bazen sevmek, aşık olmak, maşuk olmak ya da aşkın kendisi olmaktır.
Şiir doğadaki nesneleri kendi duygularına tercüman etmek, güneşle birlikte doğmak, bulutlarla birlikte ağlamak, çiçekle birlikte doğaya aşık olmaktır.
Dolayısıyla şiir okuyan birisi kendini ve duygularını ifade etmeyi öğrenir. Az sözle çok şey söylemeyi bilir. Duygularının sözlerde ve doğada neye karşılık geldiğini anlar. Okuduğunu daha iyi anlar, konuştuğunun ne anlama geldiğini bilir.
Velhasıl-ı kelam şiir okumak güzeldir, güzeli güzel yapan haldir.
