Kıskanmak dediğimiz duygu, insani ve ahlaki değerlerle ortaya çıkmış bir şey. Bazı hayvanlarda da var ancak aslında tamamen evrimsel bir tercihin yansıması. Tek eşlilik eğer bir tür için evrimsel olarak avantajlı ise o tür bunu tercih edebilir ve o türün bireyleri çeşitli sebeplerle buna aykırı davrandıklarında partnerleri tarafından cezalandırılabilir. Ama temel dürtü ve yakıt evrimsel dinamiklerdir.
Buna göre "domuzlar eşlerini kıskanmaz" söylemi gayet mantıksız ve altında safsataya kayan anlamlar barındıran bir söylem. Kediler de eşlerini kıskanmıyor. Ne yapacağız şimdi? Üreme dönemlerinde dişi kediler çok sayıda erkek kedi ile çiftleşiyorlar ve bir dişiyle çiftleşen erkek o dişinin başka erkekle çiftleşip çiftleşmediğini umursamıyor. Bu yaklaşımı, ahlaki olarak mı değerlendireceğiz? Hayır. Çünkü kedilerin evrimsel tercihleri bu. İnsanların, hayvanların evrimsel dürtülerini ve üreme tercihlerini kendi ahlaki değerlerine göre yorumlaması da gayet garip ve anlamsız bir yaklaşım.
Konunun dini, ahlaki, duygusal tarafına hiç girmiyorum çünkü gerek yok. Evrim her zaman kazanır. Türler de hangi üreme tercihi evrimsel olarak başarılı ise onu tercih eder. Gayet basit bir dinamik bu.