Bu konu henüz net olarak cevap bulmuş değildir.
Hawking ışıması yaparak karadelikler kütle kaybederler[1]. Hawking ışıması karadeliğin kütlesi ile ters orantılı olarak gerçekleşir. Kara delik entropisi ismi verilen kuram ile termodinamik açıdan problemleri giderilmiştir. Bu problemler esasen ışıma yaptıkça kütle kaybedip, kütle kaybettikçe daha çok ışıma yapmasının getirdiği dengesizlikten kaynaklanmaktadır. Fakat bu küçülmenin nasıl sonlanacağı şu an aktif araştırma alanıdır.
Kara deliğin Hawing ışıması yaparak ufalıp yok olmasına kara delik buharlaşması ismi verilir. Fakat bu buharlaşmanın bir takım sorunları mevcuttur. Birincisi kara delik, kütlesi azaldıkça daha fazla ışıma yapacağından tam buharlaşma anında sonsuz enerji yayması iktiza eder bu da imkansızdır. İkincisi ise kara delik bilgi paradoksudur.
Kara delik bilgi paradoksu aslında daha eski bir problemdir. Bir kara deliği tanımlayan üç sayı vardır: Kütlesi, açısal momentumu ve elektrik yükü. Bu büyüklükleri aynı olan iki karadelik birbirinden ayırt edilemez. Dolayısıyla bir kara deliğin durumu ilk durumundan tamamen bağımsızdır ve bu üç büyüklük dışında hiçbir bilgi içermez. Daha önce yuttuğu maddelerin içerdiği bilginin nereye kaybolduğu paradoksuna kara delik bilgi paradoksu denmektedir[2]. Bu paradoksun çözümünü bu bilginin olay ufkunda depolandığı ve bütün geçmişinin bilgisinin oraya hapsolduğu şeklinde düşünebilirsiniz. Fakat Hawking ışıması tamamen rastgele bir dağılıma sahip olduğundan hiçbir bilgi içermez ve buharlaşma anında bu bilginin nereye kaybolduğu tekrar bu problemi hortlatmıştır.
Şu an bu konu üzerine çalışan bilim insanları iki kampa ayrılmıştır:
Bir kısmı kara deliklerin buharlaştığı savını savunmaktadır ve karadeliklerin buharlaşmasındaki bu problemlerin açıklamalarını araştırmaktadır.
Diğer kısmı ile karadeliklerin buharlaşmadığını belli bir boyutun altına indikten sonra Hawking ışımasının tekrardan azalıp dengeye geldiğini ve kara deliklerin mikroskobik boyutlardaki mini kara delikler olarak uzayda başı boş gezdiğini düşünmektedir. Bu bilim insanları ise Hawking ışımasının neden ve nasıl azaldığını ve etrafta dolaşan mini kara delikleri nasıl tesbit edebileceğimizi araştırmaktadırlar.
Kaynaklar
- S Hawking. (1974). Black Hole Explosions?. Nature. 248, sf: 30–31. doi: 10.1038/248030a0. | Arşiv Bağlantısı
- S. W. Hawking. (1976). Breakdown Of Predictability In Gravitational Collapse. Physical Review D. doi: 10.1103/PhysRevD.14.2460. | Arşiv Bağlantısı