Søren Aabye Kierkegaard der ki bir insanın kendi dinine karşı şüphe duyması normal ve olması gereken bir şeydir. biz tanrıyı ne olursa olursun deneyimleyemeyiz, anlayamayız, onun hakkında net bilgiler elde edemeyiz. bu yüzden olaya şüphe ile yaklaşmanın normal, hiç şüphesi olmadan mutlak doğru kabul etmek ise yobazlıktır der Kierkegaard. çünkü hiç şüphesi olmadan bilmediği varlıklara inanan bir insan, öznel doğruları nesnel doğrulardan üstün tutuyor demektir. bu yüzden hiç sorgulama yapmayan "iman şovalyeleri" gibi değil; şüphe duyarak, öznel bir düşünce olduğunun bilincinde olarak inanamaya devam etmektir.(bu başka bir filozof da olabilir orası biraz bulanık, Kierkegaard olduğundan emin değilim) bu düşünceyi doğru kabul edersek eğer, şüpheye düşmeyen yada düşmekten korkacak kişilerin yobaz olduğunu, kendi fikirlerini değiştiremeyeceklerini söylemek yanlış olmaz.