Bu konuda Alice Miller kitaplarının size en açıklayıcı yanıtları verebileceğini düşünüyorum. Kendisi çocuk psikolojisinde çok aydınlatıcı şeylerden bahseder. 'Yetenekli çocuğun dramı' kitabından aklımdan kaldığı kadarıyla sorunuzu şöyle cevaplamaya çalışacağım.
Çocukluk bireylerin savunmasız olduğu ve hayatta kalma iç güdüsüyle yetişkinleri memnun etmeye çalıştığı bir dönem. Kendi olabilmesi için onunla ilgilenen kişinin; ebeveyninin bir ayna görevi görmesi ve çocuğun bu aynada kendisini görmesi gerekir. Ancak genelde öyle olmuyor; hayatta kalmak isteyen çocuğun kabul ve sevgi görmesi için yaptığı eylemler ve tepkiler korunmasız çocuğun parçası olup onunla büyüyor. Gelecek deneyimler de bu çocukluk deneyimlerinin etrafında ondan etkilenerek şekilleniyor.
