Kaliforniyum, sembolü "Cf" ve atom numarası 98 olan radyoaktif bir kimyasal elementtir. Element, ilk olarak 1950'de Lawrence Berkeley Ulusal Laboratuvarı'nda (Kaliforniya Üniversitesi Radyasyon Laboratuvarı), küriyum elementinin, helyum-4 iyonları ile çarpıştırılmasıyla sentezlenmiştir. Sentezlenen altıncı transuranyum elementi olan kaliforniyum, aktinit grubuna aittir. Çıplak gözle görülebilecek miktarlarda üretilmiş elementler arasında en yüksek atomik kütleye sahip ikinci elementtir. Kaliforniyumun bilinen yirmi izotopundan en kararlı olanı, yarı ömrü 898 yıl olan kaliforniyum-251'dir. Kaliforniyum, erime noktası 900°C ve kaynama noktası 1.470°C olan gümüş-beyaz renkli aktinit bir metalidir.^[1] Saf hali yumuşaktır ve bıçakla kolayca kesilebilir.

Kaliforniyum elementinin izleri, maden arama ve tıbbi tedavilerde bu elementi kullanan tesislerin yakınlarında bulunabilir. Element suda çözünmez, ancak toprağa iyi yapışır ve bu nedenle topraktaki konsantrasyonu, o toprağı çevreleyen sudan 500 kat daha fazla olabilir.^[2] 1980 yılından önce yapılan nükleer testlerden sonra yapılan analizlerde, test esnasında çevreye az miktarda kaliforniyum elementinin salındığı ortaya çıkmıştır. Nükleer bir patlamadan sonra havadan toplanan radyoaktif tozlarda kütle numaraları 249, 252, 253 ve 254 olan kaliforniyum izotopları gözlenmiştir.^[3] Amerikyumdan fermiyuma, kaliforniyum da dahil olmak üzere transuranyum elementler, Oklo'daki doğal nükleer füzyon reaktöründe ortaya çıkmıştır.

28 Nisan'da eBioMedicine'de yayınlanmış bir rapora göre, 2018 yılında dünya genelinde 55-64 yaşları arasında olan kişilerin 2,6 milyondan fazlası kardiyovasküler hastalıklar nedeniyle öldü. Bu ölümlerin yüzde 13,5'i ftalat adı verilen ve evlerimizde sıklıkla kullandığımız plastiklerde yaygın olarak bulunan bir kimyasala maruz kalmayla ilişkili olabilir.^[1]

Ftalatlar şampuanlarda, losyonlarda, gıda ambalajlarında, kan torbaları gibi tıbbi malzemelerde bulunan bir grup kimyasal maddedir.^[2] Bu kimyasallar genellikle plastikleri daha yumuşak ve daha esnek hale getirmek için kullanılırlar.

Sihirli mantarlar (İng: "magic mushrooms") olarak anılan mantarlar, metaboliti yani metabolizması tarafından üretilen kimyasal bileşiği psilosibin (4-fosforiloksi-N,N-dimetiltriptamin) olan mantarlardır. Bu mantarlar, şapkalı mantar türlerini içinde bulunduran bazidiyomisetler (İng: "basidiomycetes") mantar grubunda yer alır. Genel kanının aksine, bir veya birkaç tane sihirli mantar türü yoktur: Sihirli mantarlar, 200'den fazla farklı mantar türünü içerir! Bu mantarların içerdiği psilosibin miktarları türe, mantarların yetiştiği ortama ve tükettiği besinlere göre değişiklik gösterir.

Psilosibin içeren mantarların insanlar tarafından 5,3 milyon yıldır kullanıldığı tahmin edilmektedir. Sihirli mantarlar, tarih boyunca çeşitli amaçlarla kullanıldığı gibi, çeşitli isimlerle de anılmıştır. Örneğin, dini ve iyileştirici ritüellerinde sihirli mantarları kullanan Güney Amerikalı Aztek yerlileri, bu mantarlara "Tanrı'nın eti" anlamına gelen "teonanacatl" adını vermiş ve mantarları "kutsal" kabul etmiştir. Bu isim, bu mantarların doğada bulunan sıradan mantarlardan farklı şekilde konumlandırıldığını, aynı zamanda manevi boyutlarının da bulunduğunu göstermektedir. Bu anlamda enteojen (İng: "entheogen") olduğu söylenebilen sihirli mantarlar, ruhani amaçlarla ritüellerde veya dini bağlamlarda kullanılmaktadır.

Fareler kanalizasyonlarda dolaşmaya, hamamböcekleri mutfak köşelerinde saklanmaya başlamadan çok önce, istenmeyen başka bir misafir erken medeniyetleri rahatsız ediyordu. Biology Letters dergisinde yayımlanan yeni bir genetik çalışması, otel odalarınıza musallat olan ve kanla beslenen tahtakurularının şehirlerde dolaşan ilk haşereler olduğunu gösteriyor.^[1] Ekip, tahtakurularının on binlerce yıldır insanları rahatsız eden tehdit olduğunu öne sürüyor. Araştırmada yer almayan Dresden Teknoloji Üniversitesi'nden evrimsel biyolog Klaus Reinhardt, çalışma hakkında şunları söylüyor:

Yine de bazı araştırmacılar, tahtakurularının bu unvanı gerçekten hak edip etmediği konusunda kararsız olduklarını söylüyor. Pek çok tahtakurusu türü hayatta kalmak için insanlara ve kana ihtiyaç duyar. Ancak bilim insanları, çok uzun zaman önce tahtakurularının tercih ettiği asıl avların sadece yarasalar olduğunu düşünüyor. Genetik kanıtlar, yaklaşık 245.000 yıl önce bazı tahtakurularının ilk insanlara geçtiğini gösteriyor.

Üniversite eğitiminin özgür düşünce, yaratıcılık ve eleştirel analiz gibi temel nitelikleriyle bilgi üretim merkezi olmaktan uzaklaşmaya başladığını görüyoruz. Öğrenciler kalabalık amfilerde, hızla kendilerine aktarılan müfredat içinde sık sık kaybolurken, akademisyenler de üniversitelerin performans baskısı altında gerçek entelektüel üretimden, tartışma ortamından kopuyor, ofislerine, laboratuvarlarına sıkışıyor. 

Kampüsler heyecanlı tartışma mecraları olmaktan çıkıp adeta diploma fabrikalarına dönüşüyor. Bu süreçte yeni kolektif öğrenme, araştırma, tartışma alanlarına duyulan ihtiyaç büyüyor. 

Tarih boyunca insanlar sağlıklarına büyük önem vermiş ve bu amaçla çeşitli yöntemler ve araçlar geliştirmişlerdir. Antik Yunan'dan Maya medeniyetine kadar birçok toplum, tıp ve diş sağlığı gibi alanlarda çeşitli teknikler kullanmıştır. Bu tarihsel miras, günümüzün modern tıbbi uygulamalarının temelini oluşturur.^[1] Günümüzde tıp alanında kaydedilen ilerlemelerle birlikte, vücut fonksiyonlarını destekleyen ve sağlık sorunlarını tedavi eden implantlar giderek daha yaygın hale gelmiştir.

İmplant, vücut içine yerleştirilen ve belirli bir işlevi yerine getiren tıbbi cihaz veya materyallere verilen isimdir. İmplantlar, çeşitli sağlık sorunlarını tedavi etmek, vücut işlevlerini desteklemek veya estetik kaygıları gidermek amacıyla kullanılır. En yaygın implant biçimi muhtemelen ortopedik implantlardır. Bunlar kırık kemikleri onarmak veya eklem protezleri yerleştirmek için kullanılır. Diz, kalça ve omuz protezleri bu gruba girer. Diş implantları ve koklear implantlar (işitme cihazları) da oldukça yaygındır. Teknolojimiz ve bilgi birikimimiz arttıkça, implantların kalitesi ve kullanım alanları da sürekli olarak gelişmektedir.

Ölüm, kendimizi bildik bileli anlamlandırmaya çalıştığımız ürkütücü bir olgudur.

Bir düşünün: Evren'in var olduğu o ilk andan, yani Büyük Patlama'dan beri geçen 13.82 milyar yıl boyunca, neredeyse 1 saniye bile var olmadık. Büyük Patlama'dan, doğduğumuz âna kadar geçen zamana dair en ufak bir anımız, bilincimiz, algımız yok; halbuki en azından son 4 milyar yıl içinde, biz doğmadan önce milyarlarca insan, hayvan ve diğer canlı türü yaşadı. Onların bilinci vardı, o dönemlerin en azından bir kısmına dair algıları vardı. Yani Evren, biz yokken de vardı!

Rüyaları anlamadan önce, "uyku" dediğimiz biyolojik olayın ne olduğunu, ne zaman, nasıl ve neden evrimleştiğini anlamamız gerekiyor. Bu yazı içinde o yazımıza bir miktar referans bulacaksınız; anlam bütünlüğü açısından öncelikle buradaki yazımızı okumanızı tavsiye ederiz.

Rüyalar, uykulardan söz edip de değinmeden geçemeyeceğimiz bir olgudur. Dolayısıyla bu konuda bazı temel bilgilere yer verip, konu hakkındaki bazı ilginç gerçeklerden bahsetmenin faydalı olacağını düşünüyoruz. Rüyalar öylesine ilgi çekici, öylesine ürkütücü ve öylesine etkilidir ki, insanlık tarihinde rüyalarla ilgili anlatı ve izlere Milattan Önce 3100’lü yıllarda Sümerlerde ve M.Ö. 2000’lerde Antik Mısır’da rastlayabiliyoruz.