Cern'deki parçacıkların saniyede 11bin defa 27km'lik bir alanda döndüğünü biliyorsunuzdur.eğer bilmiyorsanız açıklıyayım.27km çapında yerin 5km altında cernin parçacık hızlandırıcı modülü hiçbir gazın kaçamiyacağı bir şekilde tasarlanıp içine parçacık ve hidrojen koyulup hidrojenin ateşlenerek parçacıkların sürekli daha da hızlanan hidrojenin kaçamamasıyla mükkemmel bir hıza ulaşarak en baştada dediğim gibi saniyede 11bin kere dönerek ışık hızının insanların yapabildiği en yakın haline ulaşmıştır.Bunun üzerine akıllara ilk şu soru geliyor bunun insanlı modülü ve daha uzun zamanda yapılan bir hali yapılabilir mi? hem evet hem hayır çünkü insanların deri ve organları bu hızı kaldıramaz saf formda fakat buna özel kıyafe ve yapı yapılırsa neden olmasın evet durumu ise insanların hayatta olsun olmasın yapabildiğini açıklayacak bir şekilde evet ama bize gerçektende yolculuk diyorsak daha çok yolumuz var ama hiçbir zman yapamiyacağız diye bir şey yok elbetki bir gün sadece beklemek gerek.^[1]

Dijitalleşme artık hayatımızın her yerinde.Bu etki tabiikide tarihin depolanması ve araştırılması konusunda büyük oranda etkilemiştir.Bu blogtada tarihin dijitalleşmeden etkilendiği olayları bu olayların olumlu ve olumsuz yönlerine göz atacağız;

Olumlu etkileri;

Farklılık çoğu zaman bir adım ötede durur; cesaret gerektirir, bazen yalnızlık getirir. Ponçik detaylar ve küçük farklılıklar bile çoğu kişi için göz ardı edilebilir; insanlar çoğu zaman kolay olana, rutin olana sarılır, değişime kapılarını kapatır; ama gerçek değişim işte bu küçük kıvılcımlardan başlar. Tıpkı burs verilen bir öğrencinin fırsatını değerlendirmesi gibi, küçük destekler bile büyük farklılıklar oluşturabilir.

Sosyal psikoloji araştırmaları, bireylerin grup içinde çoğunluğun fikirlerine uyma eğiliminde olduğunu, farklı düşüncelere ise karşı direnç oluşturabildiğini gösterir. Gerçek ekipler, farklı bakış açılarına ve yeni denemelere açık olanların çabasına ihtiyaç duyar. Ne yazık ki, bu çaba çoğu zaman sözde birlikteliklerin gölgesinde kaybolur.

Bir efsane düşünün ki dalgaların kaderini değiştirmiş, Akdeniz’in sınırını baştan çizmiş: Barbaros Hayrettin Paşa. Hızır Reis olarak da bilinen Barbaros Hayrettin Paşa’ya, “dinin hayırlı evladı” anlamındaki Hayrettin ismi yıllar sonra Yavuz Sultan Selim tarafından verilmiştir. Avrupalıların “Kızıl Sakal” lakabını verdikleri Barbaros ile kardeşi Oruç Reis, Akdeniz’de korsanlık yaparak ün kazanmışlardır.

Biraz da yaşadığı dönemden bahsedelim öyleyse. 16. yüzyılda Midilli’de doğmuştur. Bu yüzyılda Akdeniz’in siyasi durumuna değinecek olursak; İspanya’dan Venedik’e, Papalık’tan Osmanlı’ya kadar pek çok önemli devlet Akdeniz’in hâkimiyetini ele almak amacıyla mücadele etmekteydiler. Osmanlı da bu yüzyıl içerisinde kara savaşlarıyla ulaşabileceği en büyük sınırlara ulaşmıştı ve en zirve dönemini yaşıyordu. Ancak Akdeniz’de tam bir üstünlük kuramamıştı. Akdeniz’de olaylar karışmıştı.

Evrimle mitoloji arasında eskiden beri içimde bir kıyas vardır. Bir yanda canlıların zaman içinde değiştiğini söyleyen bilimsel bir gerçeklik; diğer yanda tanrıların canlıları bir kerede yarattığını anlatan mitolojik hikâyeler… Bu iki anlatı, sanki aynı dünyanın iki ayrı yüzüymüş gibi duruyor. Ben de bu iki yüzü anlamak için hem evrimi hem de Sümer tabletlerini, Ölü Deniz Parşömenleri’ni ve eski tufan hikâyelerini bir araya getirip düşünmek istedim.

Evrim dediğimiz şey aslında canlılığın uzun zamana yayılmış hikâyesi. Türlerin sabit olmadığını, çevreye uyum sağlaya sağlaya değiştiğini gösteriyor. Bir canlının milyonlarca yıl önceki haliyle bugünkü hali çoğu zaman aynı değil. Fosiller, DNA analizleri ve biyolojinin diğer birçok alanı da bunu doğruluyor. Bunu artık gözle bile ispatlayabildiğimiz örnekler var: bakterilerin antibiyotiğe direnç geliştirmesi bile evrimin küçük bir örneği sayılıyor.