Sosyal medya da attığımız kalplerin, güzel yorumların, eski zamanlardaki halini biliyor musunuz?

Primatlar hayatta kalma ve sosyallik açısından aynı türde olanların üstündeki böcekleri keneleri vb...şeyleri temizleyerek hem sosyal hem politik hem de yemek açısından fayda sağlarlar. Karşılıklı tımar olması halinde tımar başarılı geçmiştir. Tımarı kabul edilmeyen genelde tek başına kalır. Ve doğa da yalnız kalmak ölüme giden kapıdan geçmek gibidir. Politik olarak işlenen tımarlar haricinde normal tımarlarda vardır. Bu tımarlarla politik olarak yükselirler. Ve 1. olmaya, alfa olmaya çalışırlar. Tabii bu her primat için geçerli değildir.

Sığaçta depolanan enerji, sığacın deşarjı sırasında açığa çıkan toplam elektriksel enerjidir. Sığaç deşarj olurken akım sürekli akar ve potansiyel fark giderek azalır, deşarjın sonunda gerilim sıfıra iner. Deşarj sırasında bir elektronun, yüksek potansiyelden düşük potansiyele akarken açığa çıkardığı elektriksel enerjiyi; 1 C(Coulomb) yükün açığa çıkaracağı enerji olan ΔV ile elektronun yükünü çarparak bulabiliriz. Eğer ΔV sabit olsaydı, doğrudan ΔV ile Q’yu çarpıp toplam enerjiyi bulurduk. Ama akım aktıkça sığaçtaki yük azalır. Yük azaldıkça da, ΔV = Q/C denkleminden ΔV azalır. Bunu şu şekilde de düşünebiliriz. Deşarj ilk başladığında sığaçta yük maksimumken telin üzerindeki elektrik alan da maksimum olur. Bu yüzden akan elektronlara maksimum kuvvet etki eder ve akan elektronların hızı, kinetik enerjisi yani elektrik enerjisi maksimum olur. Sığaçtaki yükler azaldıkça akan elektronlara daha az kuvvet uygulanır ve akan elektronların enerjisi azalır. ΔV değiştiği için her elektronun enerjisini ayrı ayrı bulup toplamamız gerekir. ΔV, q'ya bağlı bir fonksiyon olur. ΔV= (1/C)q . Bu fonksiyon, eğimi 1/C olan doğrusal bir fonksiyon olur. Bu fonksiyonun grafiğini inceleyelim. Aşağıdaki görselde grafiği koydum.

Her bir sonsuz küçüklükteki dq'yu kendi ΔV'si ile çarpıp toplarsak toplam enerjiyi buluruz. ΔV.dq grafikte gösterdiğim gibi çizilebilen sonsuz tane, sonsuz incelikteki çizginin her birinin kendi alanını ifade eder. Bu sonsuz tane çizginin alanlarının toplamı da grafiğin altında kalan alanı ifade eder. Bu yüzden üçgenin altında kalan alanı bularak toplam depolanan enerjiyi bulabiliriz. O halde formül şöyle olur:

Matematik uzun zamandır evrenin dili olarak kabul edilmiştir. Mantıksal kesinlik tarafından yönetilen mutlak doğrular sistemi. Ancak Kurt Gödel'in çığır açan eksiklik teoremleri, matematiksel bütünlük kavramını yerle bir ederek, yeterince güçlü herhangi bir matematiksel sistemde, sistemin kendi içinde kanıtlanamayan doğruların her zaman olacağını ortaya koymuştur. Bu keşif, matematiği dönüştürmekle kalmamış, aynı zamanda gerçeğin, bilginin ve hatta daha yüksek bir zekânın varlığı hakkında derin felsefi ve teolojik tartışmaları da ateşlemiştir.

Peki İnsan akıl yürütmesinden bağımsız olarak var olabilir mi? Gerçekliğimizi yöneten daha yüksek bir anlaşılabilirlik düzeyi var mıdır? Ve Gödel'in içgörüleri, Tanrı'nın varlığı için rasyonel bir temel sağlayabilir mi?

"Kendi içinde sevgi olmayan biri, kime yönelirse yönelsin onu tüketir."

Bu yazı kişisel gelişim yazısı değildir, hayatımızda olan ve sürekli olacak bir soyut olgunun incelenmesidir. Bu yazının temel kaynağı Erich Fromm'un 1956 yılında yazdığı "Sevme Sanatı" kitabıdır. Bunun yanında ek olarak tabii ki kaynaklar sunacağım, fazlası ile soyut bir konu fakat ilginizi çekerse verilen ek kaynaklar ile daha derin bir okuma yapabilirsiniz.