Anton Çehov’un “Altıncı Koğuş”u, ilk sayfasından itibaren insanın içine işleyen o sessiz, ağır ve kaçınılmaz gerçeklikle karşılıyor bizi. Aslında Çehov, bir akıl hastanesinin koğuşunu anlatırken sadece oradaki hastaların değil, dışarıdaki sağlıklı insanların da nasıl bir “görünmez hapishane” içinde yaşadığını gösteriyor. Beni en çok etkileyen de bu oldu: Delilik ile akıllılık arasındaki çizginin, sanıldığı kadar net olmaması.

Hikâyede koğuşun hali, duvarların içindeki çürüme, ilgisizlik ve umursamazlık tek tek betimlenirken, aslında toplumun içten içe çürüyen vicdanına ayna tutuluyor. Doktor Ragin’in başına gelenler de bunun en acı örneklerinden biri. Akıl hastalarını anlamaya çalıştığı her adımda, toplumun kendisine “normal” diye dayattığı kalıplarla çatışıyor. Sonunda da kendi mesleği, çevresi ve düzen tarafından yok sayılıyor. Bu bana, bazen bir insanı akıllı ya da deli ilan eden şeyin bireyin kendisi değil, insanların onun hakkında verdiği hüküm olduğunu düşündürdü.

Depresyon sürecinden çıktıktan sonra zihinsel işleyişimde belirgin bir değişim fark ettim. En basit düşünceyi bile toparlamak bazen beklediğimden daha uzun sürüyor. Bu durumu önce tamamen duygusal bir yorgunluk sanmıştım, fakat araştırınca bunun bilimsel olarak oldukça açıklanabilir bir tablo olduğunu gördüm.

Depresyon sonrası dönemde beynin özellikle yürütücü işlevlerden sorumlu olan prefrontal korteks bölgesinde geçici bir “düşük performans” yaşanabildiği belirtiliyor. Ben de kendi deneyimimde bunun izlerini net şekilde görüyorum: odaklanma sürem kısaldı, karar verme hızım yavaşladı ve düşünceler arasında geçiş yapmak eskisi kadar rahat değil. Sanki beynim bir süre önce yaşadığı yoğun stresin ardından enerji tasarrufu moduna geçmiş gibi.

Merhaba arkadaşlar bu gün siz değerli okurlara en sevdiğim konuların başında gelen "Meditasyon" hakkında yazacağım.

İşe kısaca Meditasyon kelimesinin kökeninden başlamak istiyorum böylece mantığını daha iyi kavrayacağınıza inanıyorum.

Yaşadığımız Dünya içinde milyonlarca insanın bir hayatı var. Bazıları ‘Benim hayatım yok’

dese bile o yaşıyor.ve yaşamaya devam ettikçe de hayatta, hayatın içinde bulunmaya devam

2025 yılı itibarıyla, yapay zeka ile görüntü oluşturma teknolojisi, difüzyon modellerinin hakimiyeti altında, hiper-gerçekçilik ve kullanıcı kontrolünde önemli olgunluğa ulaşmıştır. Bu araçlar artık basit bir "parti numarası" olmaktan çıkıp, yaratıcı endüstrilerin vazgeçilmez bir parçası haline gelmiştir.

Temel İlerlemeler ve Teknolojik Trendler