Yavuz Sultan Selim, 1512’de tahta geçince (babası II. Bayezid’in tahttan çekilmesiyle), Osmanlı geleneği gereği kardeşleri ve onların oğulları (yani şehzadeler) potansiyel taht rakipleri olarak görülüyordu. Bu durum “nizâm-ı âlem” anlayışından kaynaklanırdı. Şehzade Murad, Selim’in kardeşi Şehzade Ahmed’in oğlu yani Yavuz’un yeğeni idi. 1513’te babası Ahmed öldürülünce geriye Murad kaldı. Murad, babasının destekçilerince potansiyel “rakip şehzade” görüldü.
Bazı kaynaklarda (İsmail Hakkı Uzunçarşılı, Hammer gibi tarihçilerde) Yavuz’un emir verip Murad’ın öldürtüldüğü, hatta mezarı açtırıp başını kestirdiği anlatılır. Fakat bu “mezarı açtırma” detayı daha ziyade rivayetlere ve abartılı halk anlatılarına dayanır. Kesin olan, Murad’ın öldürüldüğüdür.[1]
Yanlış hatırlamıyorsam "Uzunçarşılı, Osmanlı Tarihi II. Cilt" kitabının 200. sayfalarında bu olayı aktarır. Peçevi Tarihi de Yavuz’un kardeş ve yeğenlerini ortadan kaldırdığını anlatır. Hammer-Purgstall ise olayı dramatize ederek “mezar açtırıp baş kestirme” detayını da ekler. Yavuz Sultan Selim’in yeğeni Şehzade Murad öldürülmüştür. Fakat “mezarını açtırıp baş kestirdi” olayı daha çok rivayet kaynaklıdır, kesin tarihî bir kayıt değildir.
Kaynaklar
- İ. H. Uzunçarşılı. (2016). Osmanlı Tarihi 2. Cilt. ISBN: 9789751600127. Yayınevi: Türk Tarih Kurumu Yayınları.
