Merhaba
Gerçeklerle başa çıkmak zordur özellikle buhranlı bir ruh hali bizi genel anlamda içine soyutlamışsa daha zordur. Ama bu bu düşünceleri ve bu yaşantı tarzını değiştiremeyeceğimiz anlamına gelmez.
Tabi daha gerçekçi ve kontrolcü bir değişim istiyorsan bir uzmana görünebilirsin hayatına güzel imgeler koyar.
Soruna gelirsek bence insan beyni her an düşünmeye kodlanmış bir algoritmaya sahip ama duygusal dönemlerde veya duygusal fikirlerimizde kaçırdığımız noktalar bulunuyor. Bu zihin bize ait onu ede bileceğimiz kadar kontrol edebiliriz. Şimdi hem kendi deneyimlerimden hem de öneride bulunmak istediğim bazı metotlar var.
Akşam yatağa girince oluşan soyut fikirleri hiç somutlaştırmayı denedin mi? Örneğin yatağa girmeden yada bunu şartlamakta istemem bazen yatağa girmeden önce bu düşüncelere sahip olamıyoruz yatarken aklına gelen düşünceleri travmaları aklına takılan herhangi bir olguyu kalkıp not kağıdına yaz ya da düşüncelerim adlı bir defter tut bu defter senin zihnin olsun somut olarak bu defterin sahibi sensin mental olarakta zihnin belirli süre bu işlemi yaptığında otomatikmen algılarını farklı frekanslar çeviricek.
Bir diğer öneride bulunmak istediğim durum
hiç fark ettin mi insanlar umutsuz veya mutsuz oldukları zaman kafalarını hep yere düşürürler yada diğeriyle hep aşağı bakarlar. Ama biz bundan sonra gün içerisinde gelen burhan havayı hissedir hissetmez hep yukarı bakıcaz. Yukarı bakıcaz ki zihnimizin farkındalığını yükseltelim bu metotu unutmamak için aklında hep yer edindirebilirsin.
Hatta bana kalırsa o kadar önemli bir madde ki beyninde bu farkındalığa yeni kapılar aç derim.
Çoğunluğun bu konuda farklı düşündüğü ama tabi ki benim gibi düşünen insanlarında olduğunu bilerek bir şey söylemek istiyorum...
Düşünmek kötü bir şey değil ben bunu öğrendiğimde biraz geç olmuştu ama kendimizi hırpaladığımız kadar kızdığımız kadar bazı şeyleri düşünsek ve kendimize farklı gözler açsak dünya daha farklı olabilir. Tabi ki senin durumunun bu tarz olmadığını anladım sadece demek istediğim şu travmaların aklına geliyorsa o travmaların seni bir yerlere götürmeye çalışıyor olabilir onlardan kaçmak için uyuduğunu belki o gün sırf onları düşünmemek için kendini dışarı attığını belki hissediyorlardır. Bizimle alakalı olan her adım ve her soyutsal olan şey çok kıymetli en azından benim için öyle.
Belki de bazı şeylerin zamanı gelmiştir ve bir adımda bulunman gerekiyordur iyi ya da kötü maceracı ya da sakin bu senin tercihin.
Son olarak bu boyutları kendinde açıcak gücü ve harareti hissedemiyorsan en büyük tavsiyemde içine sinen bir terapiste gitmen.
Gidemiyorsan da çok çözüm var kendini en ufağından kitaplarla internet aracılığyla geliştirebilmek.
Terapinin açtığı yenilikleri her insana göstermek isterdim...
kendine iyi bak hoşçakal.
