Vertigo, kişinin hareket etmediği halde hareket ediyormuş veya etrafındaki nesneler hareket ediyormuş hissine kapıldığı bir durumdur. Genellikle dönme veya sallanma hareketi gibi hissedilir. Bulantı, kusma, terleme veya yürüme güçlüğü ile ilişkili olabilir. Tipik olarak baş hareket ettirildiğinde daha kötüdür. Vertigo en yaygın baş dönmesi türüdür.[1][2]
Vertigoya neden olan en yaygın bozukluklar benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV), Ménière hastalığı ve vestibüler nörittir. Daha az yaygın nedenler arasında inme, beyin tümörleri, beyin hasarı, multipl skleroz, migren, travma ve orta kulaklar arasındaki eşit olmayan basınçlar yer alır. Fizyolojik vertigo, bir gemide olduğu gibi uzun süre harekete maruz kalmanın ardından veya sadece gözler kapalıyken dönmenin ardından ortaya çıkabilir. Diğer nedenler arasında karbon monoksit, alkol veya aspirin gibi toksin maruziyetleri yer alabilir. Vertigo tipik olarak vestibüler sistemin bir bölümünde bir sorun olduğunu gösterir. Baş dönmesinin diğer nedenleri arasında presenkop, dengesizlik (İng:"disequilibrium")ve spesifik olmayan baş dönmesi yer alır.[3][4][5][6][7]
Kesin tedavi vertigonun altında yatan nedene (etiyolojisine) bağlıdır.[8] Ménière hastalığı olan kişiler vertigo ve tinnitus tedavisi alırken göz önünde bulundurmaları gereken çeşitli tedavi seçeneklerine sahiptir: düşük tuzlu diyet ve antibiyotik gentamisinin intratimpanik enjeksiyonları veya dirençli vakalarda şant veya labirentin ablasyonu gibi cerrahi önlemler.[9]
İlaçlar, birkaç saatten günlere kadar sürebilen akut ataklarda vestibüler semptomları bastırmak için yararlı olabilir. Semptomatik rahatlama için kullanılan en yaygın ilaçlar antihistaminikler, benzodiazepinler ve antiemetiklerdir. En yaygın kullanılan antihistaminik, hamilelik sırasında güvenli olan meklizindir.[10][11]
Kaynaklar
- R. E. Post, et al. (2010). Dizziness: A Diagnostic Approach. American family physician. | Arşiv Bağlantısı
- J. D. Hogue. (2015). Office Evaluation Of Dizziness. Elsevier BV, sf: 249-258. doi: 10.1016/j.pop.2015.01.004. | Arşiv Bağlantısı
- R. E. Wicks, et al. (1989). Alternobaric Vertigo: An Aeromedical Review. Aviation, space, and environmental medicine. | Arşiv Bağlantısı
- Google Books. Primary Care - E-Book. Alındığı Tarih: 11 Temmuz 2024. Alındığı Yer: Google Books | Arşiv Bağlantısı
- D. R. Falvo. Medical And Psychosocial Aspects Of Chronic Illness And Disability. ISBN: 9781449694425.
- G. Hankey. (2008). Clinical Neurology. ISBN: 9781840765182. Yayınevi: CRC Press.
- J. A. Goebel. Practical Management Of The Dizzy Patient. ISBN: 9780781765626.
- K. A. Kerber. (2009). Vertigo And Dizziness In The Emergency Department. Elsevier BV, sf: 39-50. doi: 10.1016/j.emc.2008.09.002. | Arşiv Bağlantısı
- L. Huon, et al. (2012). Outcomes Of Intratympanic Gentamicin Injection To Treat Ménière’s Disease. Otology & Neurotology, sf: 706-714. doi: 10.1097/MAO.0b013e318259b3b1. | Arşiv Bağlantısı
- M. Stanton, et al. (2023). Vertigo. StatPearls [Internet]. | Arşiv Bağlantısı
- D. Huppert, et al. (2010). Which Medication Do I Need To Manage Dizzy Patients?. Informa UK Limited, sf: 228-241. doi: 10.3109/00016489.2010.531052. | Arşiv Bağlantısı
