Bence bir ilişki var. Günümüzde insan gücü geçmişe nazaran çok daha az bir öneme sahip ve önümüzdeki yıllar içerisinde robotiğin, teknolojinin gelişmesiyle ihtiyaç çok daha azalacak. Önemli olan insan sayısı değil vasıflı, donanımlı insan sayısıdır. Bir ailede çocuk sayısı arttıkça maddi imkanlar bölünür, ebeveynlerin manevi ilgisi alakası bölünür. Bir çocuğa herhangi maddi veya manevi bir şey yapılacaksa diğerleri de haklı olarak ister ve eğer ebeveynlerin tüm çocukları için bunu gerçekleştirecek imkanı yoksa bunu ya hiçbirine yapmaz ya da yapabileceklerine yapar ve bu da kardeşler arasında kıskançlığa dönüşebilir. Ne yazık ki insanlar bunları düşünerek çocuk sahibi olmuyor. Ben bu çocuğa her anlamda yeterli olabilecek miyim, diye kendine pek sormuyor. Tekrardan gelişmişlik ile çocuk sayısı arasındaki ilişkiye gelelim. Eğer çocuk sayısı az olursa hem ebeveynlerin hem de devletin sorumlu olduğu sayı da azalacak ve eldeki imkânlar daha çok seferber edilebilecek, daha iyi eğitimler, daha fazla ilgi alaka verilebilecek. O çocuklar kalabalıkların boş gürültüsüne güvenmenin değil bilginin ve sanatın gücünün farkında olmanın önemini kavrayacaklar.