1- İnsan objektif değildir. Bilgiyi, niteliğinden bağımsız olarak kaynağına göre seçer. Yani kişinin ifadesinin doğru olması, muhatabının bunu öncülleyerek kabul edeceği anlamına gelmez. Sevdiği kişinin yanlış söylemi, kişiye sevmediği kişinin doğru söyleminden daha yakın gelir.
Aile bireyleri ve yakınlarımızın hatalarını görmeyiz, sevdiğimiz kişiyi hatasız zannederiz aynı objektiflikten uzak yanımızla.
2- Bir kişinin iyi ya da kötü olduğuna, hayatının tümünü görmeden karar veremeyiz. Ufacık bir kesiti temel alarak bir kişiye iyi ya da kötü denemez.
Kaldı ki, iyi ve kötü tanımlarının neredeyse tamamı insan uydurmasıdır. Çoğu, hoşumuza giden-gitmeyen üzerinden temellenir.
İnsanı dünya üzerinden kaldırsaydık İYİ ya da KÖTÜ kavramları kalır mıydı?
Kendi merkezinde olmama halinin derecelerine verdiğimiz isim bunlar. Merkezinden uzaklaşmaya kötü, merkezine yaklaşmaya iyi diyoruz. Bilmeden hem de.
Kaynaklar
- Yazar Yok. Http://Dergiler.ankara.edu.tr/Dergiler/27/2286/23780.Pdf. (19 Eylül 2019). Alındığı Tarih: 19 Eylül 2019. Alındığı Yer: Bağlantı | Arşiv Bağlantısı