İnsanlar türünün tek örneğidir, en azından bildiğim kadarıyla. Bu davranışın genetik temeli MAO-A ve DAT1 gibi genlerdeki değişikliklerle ilişkilidir; bu genler, nörotransmitter seviyelerini etkileyerek çevreye yönelik düşmanca eğilimleri artırır. Diğer türlerin aksine insanlarda binlerce yıl süren öz-evcilleştirme süreci reaktif saldırganlığı azaltırken aynı zamanda çevresel yıkıma eğilim yaratmıştır. Bu ikilik yalnızca insanlara özgüdür ve diğer canlılarda gözlemlenmez.[1][2][3][4]
Kaynaklar
- S. Palumbo, et al. (2018). Genes And Aggressive Behavior: Epigenetic Mechanisms Underlying Individual Susceptibility To Aversive Environments. Frontiers in Behavioral Neuroscience, sf: 349176. doi: 10.3389/fnbeh.2018.00117. | Arşiv Bağlantısı
- R. W. Wrangham. (2019). Hypotheses For The Evolution Of Reduced Reactive Aggression In The Context Of Human Self-Domestication. Frontiers in Psychology, sf: 473111. doi: 10.3389/fpsyg.2019.01914. | Arşiv Bağlantısı
- Nature. Species Interactions And Competition | Learn Science At Scitable. Alındığı Tarih: 29 Ağustos 2024. Alındığı Yer: Nature | Arşiv Bağlantısı
- The Jackson Laboratory. The Genetics Of Violent Behavior. (7 Aralık 2015). Alındığı Tarih: 29 Ağustos 2024. Alındığı Yer: The Jackson Laboratory | Arşiv Bağlantısı
