Merhabalar. Ben bu durumu bir örnekle anlatmak istiyorum. Evde oturuyorsunuz ve ısrarcı bir misafir ansızın gelip kapınızı çalmaya başlıyor. Siz kapıyı açmadıkça, kulağınızı kapattıkça misafir kapıyı daha sizin duyacağınızı düşündüğü şekilde ve daha hızlı çalmaya başlayacaktır. Duyguları da bu şekilde düşünebiliriz. O duygulardan kaçtıkça ve yüzleşmedikçe daha sert, daha acıtıcı şekilde size döner. Bu noktada yapmamız gereken o duyguyu kabul etmemiz. Tıpkı gelen misafir gibi o duygular da ömür boyu bizimle kalmayacak bunun bilincinde olmalıyız. Derin bir nefes alıp, gözlerimizi kapatıp o duyguyu tüm detaylarıyla düşünmeli ve hissetmeye çalışmalıyız. Kendinize o duyguyu düşünmek için bir alan ve bir zaman yarattığınızda yavaş yavaş duyguların dağılmaya başladığını fark edeceksiniz. Ve bu kötü düşünceleri düşünürken telkin, olumlama yapmanızı tavsiye ederim. " Bu düşünceler yaşamın bir akışı, evet bu düşünceler beni rahatsız edecek kadar gerçekler ama kontrol edemediğim düşünceleri serbest bırakmazsam hayattan keyif alamam. Bu yüzden bunları kabulleniyorum ve hayatıma bu düşünceleri kabullenerek devam ediyorum." tarzı cümlelerin de sizi rahatlatacağını düşünüyorum. Umarım kolaylıkla aşabileceğiniz bir süreç olur.
30 gün
90 gün
1 yıl
