İnsanlar arası iletişimde kültürel ve etnik farklılıklarla dozu değişebilse de ''en az çaba ilkesi/yasası'' vardır. Bu çoğu zaman insanların farkında olmadan gerçekleştirdiği bir tutumdur. Aslında insan için esas olan en az enerjiyle amacı/hedefi gerçekleştirebilmektir. Öyle ki bazen kısa kelimelerden ziyade eklerle bile günlük iletişimde anlaşabiliyoruz. Bu durum tüm diller için geçerlidir. Örneğin İngilizcede bir önceki cümlede verilen anlamı, olguyu belirtmek için sadece ''the'' kalıbı kullanılabilmektedir. Kimi zaman ise dil dışı unsurlarla gayemizi açıklama yoluna gideriz kimi zaman ise atasözleri ve deyimler gibi ortak bellekte var olan iletişim unsurlarından yararlanırız. Bu durum ''dil ekonomisi, dilde tutumluluk'' gibi kavramlarla da açıklanmaktadır. Yaygın sosyal medya kullanımı ile ortaya çıkan iletişimlerde de çoğu zaman kısaltmalara rastlarız, bunlara zamanla dalga geçer gözle baksak da ''slm, nbr, lol (laughing out loud), idk (i dont know), wbu(what about you)'' gibi örnekleri sayabiliriz. Son olarak günümüzde belki bir günde yüzlerce kez maruz kaldığımız ''emoji, memoji'' gibi iletişim unsurları da bahsi geçen en az çaba yasasının mahsullerindendir.
