İnsanlar neden hiç evrenin işleyişini düşünmüyor ya da merak etmiyor?

Varoluşsal sorular, sofistike düşünce ihtiyacı, insan için genellikle belli temel yaşamsal ihtiyaçlarının karşılanması sonrası oluşması açısından herkese ait bir yaklaşım hicbir zaman olmayacak denebilir. Temel yaşamsal ihtiyaçlarını karşılayabiliyor olma, çoğu zaman belli bir gelişim aşamasına ulaşamayan bireyler için hedef amaç olarak görülüyor. Bir cok kişi başına düşen gelirin az olduğu ekonomilerde kişiler survive modda, henüz yaşamda kalmaylailgili ihtiyaçlarını önemsedikleri için evrensel değerler, bilim sanat gibi sofistike düşünce katmanlarına uzak kalabilirler. Elbette ki herkes böyle değildir. Aksine bir çok ressam bilim adamı vs zor fakir hayatlar yaşamıştır. Bahsi geçen istatiksel yaklaşım yani genelleme.

Aslında böyle bakınca, yetişkin bir birey kişisel gelişiminde belli bir noktaya ulaşamamış ise, yaşama ihtiyaçlarını en iyi giderme habitatı olarak bakacaktır. Pragmatik biçimde tüketecek üreyecek ve biriktirecektir. Çünkü gelişmeden de yaşamaya devam edebiliyor olma, etrafındaki temel soruları gereksiz kılan bir kısır döngünün zeminini oluşturur. Bu anlamda sorularla bilimle sanatla felsefe ile yakından ilgilenen bireylerin de böyle zamanları illa ki olur. Bir süre geçince eski rutinine döner.

Unutmayalım ki her zaman ÖZ, ODUNdan fazla olacak. Bu, evrimsel olarak yaşamda kalmanın da bir gereği aynı zamanda. Mağara adamı teorisindeki, mağarasında hiçbirşeye karışmayan değil, aksine öldüren, çalan, gasp tecavüz eden bireylerin genlerini aktarabilmesi gibi, gelişiminde fiziksel ihtiyaçlarıyla sınırlanmış popülasyon oranı hem yüksek hem de gerekli bir yandan da. Zaten bu nedenle bir çok kişi, mental olarak ilerlemiş bireylere deli, inek, asosyal, hasta gözüyle bakıp dalga geçmekte. Düşünmek yerine yargılama konforunu tercih etmek, anlamak yerine yargılama veya küçük görme gibi rahatından ödün vermeyeceği yaklaşımları benimser. Birey olarak bu kişilerle değil kendi gelişimimiz ile ilgilenmek daha verimli gibi durmakta .