Thomas Hobbes: Homo homini lupus
17. Yüzyıl Avrupa’sının çalkantılı dönemlerinde filizlenen ve bugünkü liberalizmin temellerini atan temel toplumsal bakış açısı: İnsan insanın kurdudur.
Özeti: İnsan doğası gereği vahşidir ve kendi bireysel menfaati uğruna hem cinsini kurt gibi yemekten geri durmaz.
Çare; bunu dengeleyip önleyecek bir muktedir güçtedir ki adı da devlettir.
Buyur buradan yak.
Bir kere insan doğası gereği vahşi değildir. Vahşiliği hayatta kalıp soyunu sürdürmeye yönelik ve bir karınca kadardır.
İkincisi; İnsan aynı zamanda bu bireysel, bencil var oluş serüveninin yegane garantisinin biz olmaktan ve bizi koruyup kollamaktan geçtiğini somut olarak bilince çıkaralı yüzbinleri aşkın yıl oldu. İlkel komünal toplum ve devamı niteliğindeki her arayış ve ortak hedefli talep, bunun somut kanıtıdır.
Üçüncüsü; Yerleşik yaşam ve özel mülkiyete bağlı olarak bu ortaklığın, sömürü eksenli zedelendiği doğrudur fakat sona erdiği doğru değildir.
Ki o bozulmaya, tabiri caiz ise doğada ve sosyal olan kurdun, çitin arkasında ve “köpekleşmesi” (Ares’imden özür diliyorum) adı verilir.
Ayrıca ne kurtların ne de onlardan evrimleşen köpeklerin ne de insanların, doğal evrimsel donanımları gereği bir birini yediğine yönelik bilimsel tek bir veri yoktur.
Ancak yoldan çıkan türümüzün kimi üyeleri, kendi doğalarına ihaneti bile doğadaki diğer canlılar ile gerekçelendirme cüretini gösterebiliyor ve bununla yetinmeyip bunun üzerine bir gelecek medeniyet kurgusu tasarlayabiliyor.
Bunu daha önce “terzi kendi söküğünü dikemez” , “bana dokunmayan yılan bin yaşasın”, “her koyun kendi bacağından asılır”, “babana bile güvenme”, “marangozun kapısı kaykıktır” ve benzeri nice masalla yutturmaya çalıştılar fakat istedikleri şekilde bir zemin bulmadı ( İstisnaları var tabi).
Şükür ki evrim var ve en umulmadık anda şamarını indiriyor. Şükür ki bilim var ve görünen köyün uzak olamayacağını somut olarak ortaya koyuyor: O yitirdiğimiz ilk, ortaklaşmacı, komünal ve hükümransız doğamıza yol alanından. Sevgiyle…
Kaynaklar
- Friedrich Engels. (2016). Doğanın Diyalektiği. Yayınevi: Yason Yayınları. sf: 356.
- Michael Tomasello. (2019). Neden Ortaklıklar Kurarız. Yayınevi: Alfa Bilim. sf: 134.
