İnsan için hiçbir şeyin anlamı yoksa, bir şey yapmak için gerekli motivasyonu sağlayacak sebepleri nasıl bulabilir? Ya da bulmaya çalışmak doğru mudur?

Merhaba,

Bu dünyaya kendi isteğimiz ile gelmedik. Bu nedenle aslında varoluşçuların da dediği gibi varlığımızın oluşmasından sonra bir öze kavuşuyoruz. Bu aşamada attığımız adımlar, yaşadığımız korkular, çektiğimiz acılar; bunların tamamı özümüzü oluşturuyor. Bu dünyaya kendi isteğimizle gelmediysek, "yaşama amacı" olarak nitelenen kavramı sonradan oluşturuyoruz. Çevremize baktığımızda ve tabi kendimize, çalışmak ve para kazanmak zorundayız. Fakat bu bir amaç olamaz. Belki de bir amaç yoktur. Ama yaşadığımız her iyi şey, hayata tutkuyla ama farkındalıkla bağlanmamızı sağlıyordur. Örneğin bir şiir okumak, yaz ayında hafif esen bir meltemde yürümek hayattaki amacımız değildir. Ama bunları yaparken oldukça huzurlu hissediyor olabiliriz kendimizi. Bir spor müsabakasını izlerken aynı duyguyu yaşıyoruzdur örneğin. Bir kitap okurken. Bunlara baktığımızda hiçbiri bir amaç değil. İnsanın doğrudan yaşamak için bir amaç edinmesi gerektiğini düşünmüyorum. Aksine doğaçlama yaşantının gücüne inanıyorum. Attığın her güzel adım seni mutlu edip yaşama olan inancını bir kat daha arttıracaktır.

tabii ki de doğrudurr biz evrimleşmiş canlılarız irade sahibiyiz ve mutlak bilgiye ulaşmak için bize o irade verildi bunlara erişmeye çalışmak bizim için doğru yol zaten bana kalırsa.. motivasyona gelirsek motivasyon çok göreceli bir kavram bence her an değişkenlik gösteren her zaman yüksek olmayan kimi zaman özgüvenle inip alçalan kimi zaten birinin bi sözüyle çıtası yükselen... örneklemeler bitmez ama bence motivasyon insanın içinden gelmiyoor motivasyonun içinden biz geliyoruz bu ne demek peki ? motivasyonun içinde yoksak ya da mutlak motivasyon hala bizim kapımızı çalmadıysa işte o zaman işin içine bilinç giriyor doğrular yanlışlar hayaller işin içine duygular giriyor o duygularla başa çıktığın zaman ise mutlak motivasyona adım adım yaklaşıyorsun önemli olan bunları adım adım yapmak potansiyelini kendi beynin ve ilkelerinde yaşatıp motivasyonunun yeniden doğmasını sağlamak en büyük gerekli motivasyon sebebide nefes almamız basit düşün nefes alıyorsam ben varım ben varsam potansiyelimde var

bunlar benim fikrim bu konu hakkında cok yorum yapmak isterdim ama şuann da elimden gelen bu gerekli tecrübeler ve araştırmalarımın arttığı bir zamanda tekrar konuşmak dileğiyle

bol şanss

En azından ölene kadar insanın kendini oyalaması için bir amaç bir heves zorunludur bence. Yoksa sıradan, toplumun beklentisini karşılayan bireyler, ebeveynler haline geliriz. Ama ıkınmalarla itiştirmelerle insan heveslenebilir mi? Ya da bu ne kadar kalıcı ve içten olur? Akışa bıraksak takılacağımız bir şey çıkar mı karşımıza?