Ben şu zamana kadar hayatımda bir amac bulamamış bir gencim genç olduğuma bakmayın yaşam şartları önümüzdeki geleceği az da olsa tahmin ettirebiliyor. küçüklüğümden beri uzayın sonsuz görüntüsüne bakıp bir gün oraya çıkmak istedim küçük bi çocuk hayali işte küçükken amacım buydu. Tabi büyüyünce , anliyorum bazı şeyleri neyin imkansız neyin imkanlı olduğunu görebiliyor insan , tek korkum yalnız kalmaktı öldükten sonra kimsenin sizi düşünmemesi daha korkunç geliyordu , geriye bırakacak hiç
bir şeyinizin olmaması. Hayatın benim için bir anlamı kalmadı belki bir zamanlar , vardı . Ancak şimdi ileriyi düşündükçe daha da karamsal bir hale bürünüyor düşünceler hayatın acımasız gerçeği işte karşımızda ölüm ile yakınlığımız, hiç ummadığınız kadar yakın zaman ilaç derler benim için zehir olmaya başladı . Artık aldığım her nefes ateş olarak geri yansıyordu çok öfkeliydim herkese , sevgi diye bir şey yok , yada ben karşılaşmadım ben hep çıkarcı insanlarla çevreliydim masumiyetimi yitirdim . Artık hayattan zevk almıyorum ,beklentilerim bitti ,umudum , tükendi bitti sadece bekliyorum kum saatinin son damlasının bitmesini , bekliyorum… (yazım hataları için özür dilerim )
